Dichtwerken

[p. 270]

Cantate bij het inhuldigingsfeest van Roermonds brug,
7 Augustus 1867.

Wat spreidt uw waterbouw een pracht,
O Neêrland, op Uw vindingskracht!
Moest vaak Europa U bewondren,
Wanneer 't Uw vlootvuur hoorde dondren,
Zien Oost en West en Noord en Zuid
Steeds naar Uw wereldhandel uit,
Nog meer verbaasd zien alle streken
U stroomen leiden, stormen breken,
Ja, zelfs d' ondwingbren Oceaan
Met dam en dijk in boeien slaan.
Zend vrij, o nijver volk van reeders!
Op 't schuimend zout Uw watertreders!
Elk vreemde scheepskiel strijkt de vlag,
O Vaderland, voor Uw gezag!

Daar vleugelklapt weder

Uw nijverheids veder!

[p. 271]

 

Hoe schalt op de Maas

 

Uw scheppend geraas!

 

Hoor rotsklompen scheuren!

 

Zie steenpijlers beuren,

 

En ijzeren staven,

 

Uit mijnen gegraven!

 

De vuurstralen blinken,

 

De drijfhamers klinken,

 

Getergd zijn de bosschen,

 

Om de eiken te lossen,

 

Vereend zijn twee stranden,

 

Door honderden handen;

 

Der Maasgolven rug

 

Verheft eene brug.

 

 

 

Wees welkom, eeuwendurend teeken

 

Van Vaderlandsche nijverheid!

 

Hoor Limburgs Dochter tot U spreken,

 

Omglansd van hooger majesteit:

 

 

 

Mij, stedemaagd, die twee rivieren

 

Tot dubblen waterspiegel had,

 

Mij komt een nieuwe brug versieren.

 

Hier baant mijn toekomst zich een pad.

 

 

 

O drietal Roere's gezellinnen!

 

O Bruggentrits, zoo nieuw als oud,

 

Tot voedsters van mijn huisgezinnen

 

Door meer dan één geslacht gebouwd!

 

 

 

Ziet thans uw jongre zuster rijzen,

 

Gepantserd met heldinnenborst!

 

U zal ze een nieuwe heilbron wijzen,

 

Waar Roermonds hart naar welvaart dorst.

[p. 272]

 

Op spil en as, op wiel en wagen,

 

Op armen van het vrij verkeer,

 

Door vlijt en wilskracht voortgedragen,

 

Legt schat op schat zich bij mij neer.

 

 

 

‘Zoo is die brug voor nageslachten

 

Het blijvend beeld van burgervlijt,

 

De stoutste vorm van mijn gedachten,

 

Aan 't welzijn van mijn volk gewijd.’

 

 

 

't Feestuur

 

Naakt

 

't Feestvuur

 

Blaakt

 

Liedren schallen

 

Vlaggen prallen

 

Schoten knallen

 

Roermonds fiere leeuw ontwaakt.

 

Neen, die leeuw is niet geschapen

 

Om te slapen

 

Op het wapen

 

Van een grafelijk geslacht!

 

Roermonds lelie moet weer groeien,

 

Welig bloeien

 

Bij het nieuwe zonnegloeien,

 

Dat haar thans met zooveel pracht

 

En zoo hoopvol tegenlacht!

 

Op! o Dochter der Nassouwen!

 

Oude telg van Gelderland!

 

Biedt met waardig zelfvertrouwen

 

Op de brug die Gij mocht bouwen,

 

Uwe rijke Zusterhand

 

Aan geheel ons Vaderland!