Dichtwerken

[p. 225]

De heilige Teresia.^*)
15 October 1882.

Een ridderlijke groet aan de uitverkoren vrouw,

De tweede Charlemanje

Van kloostergeest en tucht, de Patrones van Spanje,

Wier gloed voor Jesus' liefde een Engel zaalgen zou!

Zij koos het Kruis tot gids op de ondermaansche baan

Als Simon van Cyrene,

In boete en trouw gelijk Maria Magdalene,

En bood zich dus gesterkt aan aarde en hemel aan.

Gelijk in 't najaars-tij bij 't kwijnen der natuur,

Als buien haar verbittren,

Een enkle zonnedag al lachend door komt schittren,

Zoo blonk in dwaalleers-storm dit zestiende-eeuwsche vuur.

‘Hervorming!’ klonk haar woord ‘voor mij eerst, dan voor elk,

‘Naar 't heilig Evangelie.’ -

Zoo bloeide zij vol geur als eene blanke lelie,

Toen 't gift der zonde daalde in 's Heeren Bruiloftskelk.

Als bloem van achttien jaar, besteeg zij Carmels kruin,

Verfrischte blad en bloemen,

*) Pius-Almanak 1883.

[p. 226]

 

En mocht zich later op een legerschaar beroemen

 

Van vruchten, hier gerijpt voor 's Heeren hemeltuin.

 

 

 

Trotseerend alle macht en kracht en hinderpaal

 

En zonder menschenhulpe

 

Goot zij, door kloosters, nieuw gezag in burcht en stulpen;

 

De wereld stond verbaasd om hare zegepraal.

 

 

 

Haar daad was als haar woord; een frisch klassieke spraak

 

Van Spanje's gouden monden,

 

Vloeide uit haar englen-pen, om 't de aarde te verkonden:

 

De zelfvolmaaktheid is des menschen levenstaak.

 

 

 

Sekretaresse der geheimen van een God

 

Vol majesteit en liefde,

 

Wier hart een Serafijn met vlammend schicht doorkliefde,

 

Teresia, uw hart was waardig zulk genot!

 

 

 

Geen Bruidegom voor u zoo schoon als Jesus zoet;

 

Zijn lijden was uw leven,

 

En aan een Bruidegom en Bruid is nooit gegeven

 

Een zielebrand gelijk uw heilge liefdegloed.

 

 

 

o Reine Kloostermaagd! o Carmels bloemenkroon!

 

Nog onze wonderdoenster!

 

Teresia, bij God, U smeeken we als verzoenster,

 

U, die den straalkrans droegt van 't hoogste vrouwenschoon!