Dichtwerken

(1887)–Michaël Smiets– rechtenstatus



[pagina 190]
Kindertaal.Ga naar voetnoot*) I. De jonge Hollander. O Denneboom, o denneboom, wat zijt gij slank en hoog! Men krijgt den vogel nauw in 't oog, Die in uw loofkruin vloog. Van u tot aan der wolken rand Schijnt mij de span van eene hand. o Denneboom, o denneboom! hoe groen is u het haar! Het is zoo schoon als gras, voorwaar, En houdt zich 't heele jaar. Het vrieze, sneeuwe wat het kan, Gij blijft dezelfde frissche man. o Denneboom, o denneboom, hoe puntig is uw blad! Gij zijt met naalden heel omvat, Geslepen, scherp en glad. Toch weet ik reeds, het heeft geen nood, Gij steekt geen kleine kindren dood.
[pagina 191]
o Denneboom, o denneboom, mijn lieve boom, kom aan! Gij zult voor onze huisdeur staan; Daar is de vrije baan. En ware een schip met zeilen mijn, Gij zoudt gewis de mastboom zijn.
II. De haan. Bij 't klappen zijner pennen Kraait luidkeels wakkre haan; Daar komen alle hennen Gezwind, gezwind op aan. Hij noemt ze bij heur namen, En telt heur rond getal, En leidt ze dan te zamen Wat wandlen door het dal. Hij brengt ze bij een frisschen En heldren springvloed aan, En weet haar op te disschen Al menig korrel graan. Opdat ook een gebraadje, Op tafel zij gebracht, Zoo gaat ons kameraadje, Slim als een vos, op jacht. Een kever komt gedommeld, Lief donkergroen en rood,
[pagina 192]
Er wordt niet lang getrommeld; Heer haan schiet hem mors-dood. Dien slacht nu haantje-jager Gelijk een kempisch kalf, En deelt hem zonder slager In stukken half en half. Dan roept hij zijne hennen Met klok, klok, klok, bijeen, Die waggelende rennen Gezwind, gezwind daarheen. En naar 't gebraadje rekken Zij d' uitgestoken hals, En smullen goed, en lekken Haar lippen zoet en malsch. En na die slempgelagen Van 't vet gepluimd geslacht, Leidt haantjen al zijn magen Naar 't rusthok voor den nacht. Dan zingt hij voor de stallen Nog eens koekeloekoe, En sluiten hij en allen Tot morgen de oogjes toe. Dan steekt hij in zijn wieken Den roodgekamden bek, Opdat, bij 't ochtendkrieken, Hij weêr den bouwman wekk’.

[pagina 193]
III. Op den akker. Och! wat is het schoon en frisch, Als het voorjaar is, En mijn vader, links en rechts, Met zijn knechts Heel het land op orde stelt. O! dan smacht ik naar het veld. En mijn vader uit de steê Neemt mij op zijn wagen meê, Als ik goed heb opgepast. Ik houd dan de lijnen vast En ik roep: hu, hu, hu, hu! Zoo leid ik de paarden nu; En de rosjes stappen recht. Doch als mij de meesterknecht Op het paard met zadel zet, Vrienden-lief! dan heb ik pret, En dan lach ik in mijn vuist; Want dan zit ik, jongens, juist Als een ruiter hoog te paard, Geen als ik zoo onvervaard. 'k Houd mij aan de manen vast. 't Paard ook draagt vol moed zijn last, En stapt met mij op het veld, Door mijn pollevij gekneld, En voert mij, waar 't mij bevalt. Dan roep ik den paarden; halt! Daar nu moeten zij gedwee In den ploeg of egge meê; Maar ook de os moet soms er aan
[pagina 194]
En in ploeg of egge gaan. 't Kouter wordt er gehanteerd, Heel de bodem omgekeerd. 't Vogeltje komt aangesneld Op de voren van het veld. Kraai en raaf ijlt met geraas, Kijkend naar een lekker aas, Snufflend in des akkers schoot Naar een wurmpje voor zijn nood. 't Duifje komt ook uit zijn nest, Om te worden vet gemest Aan de tafel van het land, Loerend op het mestig zand. In den grond, die later barst, Strooit men rogge, tarwe, garst. Rapen, erwten, gierst en klaver, Wikken en goudgele haver Groeien als het slanke graan Verre boven d' aardgrond aan. Lager langs den akkergrond Groeit d' aardappel in het rond; Penen, knollen, groente en vlas Rijpen er tot schoon gewas. Wat in 't voorjaar is gezaaid, Wordt in de' oogsttijd afgemaaid.
IV. Het haasje. Onder eenen denneboom Zetelt haasje zonder schroom,
[pagina 195]
Strijkt den knevel, spitst het oor, Duikt eens neder, kijkt naar voor, Plukt en lekt zich, Bukt en rekt zich; Eindlijk maakt hij eenen sprong: ‘Hé! Wat ben ik voor een jong! Sneller nog dan hert en ree, Spring en hup ik zonder wee. Wie is, die mij vangen kan? Duizend honden? honderd man? Seffens wil ik 't met hen wagen. Geen toch hunner zal mij jagen; En de heer op zijn kasteel Heeft geen paard in zijn gareel, Geen koetsier, geen jagerman, Die zoo schielijk loopen kan.’ Haasje! Neem u wel in acht! Hond en jager sluipen zacht, Eer gij 't denkt, dan valt de haan, En het is met u gedaan! Haasjen echter staat daar al Als een rechte pochhans pal, Kijkt niet op, en kijkt niet om..., Pst!... Wie komt zoo stil en stom Ginds door bosch en hagedoorn Met geweer en pulverhoorn? Ach! het is de jagerman! - Haasje! Haasje! spring daar van!... 't Is te laat reeds; Pif, pof, paf, Stuift de rook den snaphaan af. Haasje ligt, helaas! terstond Doodgeschoten op den grond.

[pagina 196]
V. De spin. Nu kijk eens dat aardige spinnetje daar! Wat twijnt het zijn draadjes met kunst door elkaar! Zoudt gij het zoo fijn kunnen doen? zie eens aan! Ik wed het, gij zult deze proef laten staan. Mijn spinnetje weeft ja zoo teêr hare webben. Ik zou het niet willen te haspelen hebben. Zij trekt lange draadjes uit, hecht ze aan den muur, En spint eene brug naar het huis van den buur, En bouwt in de lucht eene schommlende straat, Die hangt u meteen gansch vol rijp om 't gelaat; Zij timmert er neven een voetpad van garen, Om hierop een langeren omweg te sparen. o Diertje! hoe zeer toch verwart ge mijn brein! Gij zijt zoo bekwaam, ja, en tevens zoo klein! Wie heeft u dat kunstje zoo schrander geleerd? Hij is het, Dien alles als Schepper vereert, Die 't al onderhoudt met milddadige handen, En allen bemint als zijn lievelingspanden. Daar komt eene vlieg! wel! nu kijk eens, hoe dom! Daar rijt ze bijna het geweefsel heel om. Die heeft zeker zelf in den nood zich gebracht, Die vóór heeft gedaan, en dan na heeft gedacht. Wat dacht ge toen, dat gij in 't net moest geraken? Wat moest ge u bemoeien met vreemdemanszaken? En ziel zie! Het spinnetje merkt zijnen gast, En springt nu, en grijpt hem, en houdt hem goed vast,
[pagina 197]
En denkt: ‘Ik heb heden gearbeid met vlijt; Nu heeft mij toch ook al een snapje verblijd.’ - Ik echter zeg: Hij, die de schepsels doet leven, Heeft ook aan de spinne dit vliegske gegeven.
VI. De vingers. De vingers krakeelden met bijtend venijn, Wie hunner toch wel de voornaamste zou zijn. ‘Zwijgt stil! de behendigste ben ik alleen; Want zonder mij kunt gij niets nuttigs, o neen! Ik vul van u allen te zamen de plaats; Daarom huldigt mij als uw oppersten baas!’ - Zoo schreeuwde de Duim, opgeblazen van toon. Nu sprak ook de Wijsvinger niet minder schoon: ‘Al is nog zoo fijn, of zoo grof eene zaak, Ik ben 't, die haar steeds op het vlijtigst volmaak, Ik, die zooveel kunstige dingetjes flik; Daarom de voornaamste van allen ben ik.’ - Nu riep Middenvinger: ‘Gij hebt het verbruid. Ik sta in uw midden, als heer. Daarmeê uit! Ik ben ook de langste en gezetste van al. Ik ben 't, die als eerste genoemd worden zal.’ - Nu nam ook de Goudvinger 't woord op: ‘Ei, ziet! Ik merk het, een ieder verstaat dat ding niet. Mij smukken, ja, goudring en edele pracht; Daarom zij mij eerbied en hulde gebracht.’ -
[pagina 198]
Het andere vingertje, 't Pinkje, zweeg stil, En mengde zich niet met zijn broêrs in 't geschil. Daar vielen al de anderen bits op hem uit: ‘Ei, spreek toch: wat nuttigs doet gij, kleine guit?’ - Nu sprak het: ‘Ook ik ben geschapen door God, Als gij - maar toch niet, om te worden bespot. Die mij heeft geschapen, die weet ook gewis, Welk nut van mij, kleintje, te vorderen is. De Almachtige, die in de hemelen woont, Heeft ieder zijn plaats op deze aarde getoond. Wie doet en volbrengt wat Gods wille gebiedt. Zoo veel als hij kan, mist zijn scheppingsdoel niet.’ De vingeren hadden dees woorden gevat. Toen ieder van hen er op nagedacht had, Heeft de een met den ander zich vredig verstaan; Want eensgezind spraken zij 't vingertjen aan: ‘'t Is waar, want gij zijt toch in alle geval, Hoe klein ook, zoo waardig als een van ons al.’ -	voetnoot*) I.A. Alb. Th.s Volks-Almanak voor Ned. Katholieken 1876.

Vorige Volgende

Dichtwerken

Kindertaal.Ga naar voetnoot*)

I.
De jonge Hollander.

II.
De haan.

III.
Op den akker.

IV.
Het haasje.

V.
De spin.

VI.
De vingers.

Over dit hoofdstuk/artikel

datums

Kindertaal.Ga naar voetnoot*)

I. De jonge Hollander.

II. De haan.

III. Op den akker.

IV. Het haasje.

V. De spin.

VI. De vingers.

Over dit hoofdstuk/artikel

datums

I.
De jonge Hollander.

II.
De haan.

III.
Op den akker.

IV.
Het haasje.

V.
De spin.

VI.
De vingers.