Dichtwerken

[p. 98]

Lofzang ter eere der
onbevlekte ontvangenis van Maria.^*)
Door zijne Eminentie den Kardinaal Von Geissel, Aartsbisschop van Keulen.
(Uit het Latijn vertaald.)

Maagd der Maagden, vol van eere,
't Meest bemind van God den Heere,

Heerscheres van 't Hemelkoor;

Laat ons, op de vroomste wijzen,
U bezingen, minnen, prijzen;

Schenk ons biddend lied gehoor.

Wie is, bron van zegeningen,
Waardig om uw lof te zingen,

U, lieftallig, mild en teêr?

Maagd, vol van genade en schoonheid,
Licht, dat hemelglans ten toon spreidt,

Woonsteê van den Opperheer!

*) Uitgegeven in de Lettervruchten van het Taal- en Letterlievend Genootschap ‘Met Tijd en Vlijt’ te Leuven, 1863, en in de ‘Feestvierende Katholieke Kerk in Nederland.’

[p. 99]

 

Veel genade, groote dingen

 

Stortte Hij, die 't al kan dwingen,

 

Op uw hemelsch wezen uit:

 

Die de schepping blijft regeeren,

 

Koos vrijmachtig, Heer der Heeren,

 

U tot Moeder, Kind en Bruid.

 

 

 

Nooit hebt gij, naar Gods behagen,

 

't Juk der zondeschuld gedragen

 

In het aardsche tranendal;

 

Onbevlekt zijt gij ontvangen,

 

't Voorrecht, dat gij mocht erlangen,

 

Maakte u vrij van 's menschen val.

 

 

 

Als Natuur Genâ bejaagde

 

En haar stout ten tweestrijd daagde,

 

Hield Genade de overhand;

 

En zij heeft u vrij van zonden,

 

Smetteloos en ongeschonden,

 

Wonderbaar hier neêrgeplant.

 

 

 

Eerstelinge der gekochten,

 

U heeft God, bij 't wonderwrochten,

 

Niet van zondeschuld verlost;

 

Hij heeft u behoed voor zonde,

 

Eer Hij nog de wereld grondde,

 

En in hemelglans gedost.

 

 

 

Eva van de nieuwe leering,

 

Roemgenoot van Gods regeering,

 

Steldet gij u in de bres;

 

Ja, den Draak hebt gij bestreden,

 

Forsch van hiel, zijn kop vertreden,

 

Satans overwinnares!

[p. 100]

 

't Blanke kleed, dat u omruischte,

 

U der kuischen allerkuischte,

 

Droegt gij blank ten Hemel in;

 

Daar zwaait gij, die steeds blijft gloren,

 

Boven alle Hemelkoren,

 

Nu den staf, als Koningin.

 

 

 

Daar bidt gij, uw Zoon ter zijde,

 

Dat Hij ons van 't kwaad bevrijde,

 

Die hij vrijkocht door zijn bloed.

 

Gunsten drupplen van uw handen,

 

O giet ook op ons, uw panden,

 

Stroomen van dien hemelvloed.

 

 

 

Wees de Zeestar op ons reizen,

 

Stevenend naar Gods paleizen,

 

Als der stormen woede ons slaat;

 

Uit U is het Heil getreden,

 

Wees de deur van 't zalig Eden,

 

Die den Christnen open staat.

 

 

 

Jonkvrouw, vroom en goedertieren,

 

Blijf op 't heilpad ons bestieren,

 

Door dit ballingsleven heen.

 

Moeder, hoed hier uw beminden,

 

Dat we daar eens wedervinden

 

U en uwen Zoon bijeen.

 

 

 

Maak, dat wij, die u belijden,

 

Met u bidden, waken, strijden,

 

Veilig aan uw moederhand;

 

Wil ons met uw gaven loonen,

 

En u Schutsvrouw, Moeder, toonen

 

Van 't godvruchtig Nederland.

[p. 101]

 

Doe ons steeds oprecht gelooven,

 

Hoop en liefde nooit verdooven

 

In ons hart, van schuld bevrijd;

 

En bewaar, voor ramp beveiligd,

 

't U van oudsher toegeheiligd

 

Christenvolk, ten allen tijd.