Dichtwerken

[p. 95]

Het lijdenslied^*)
Der. Pifferari van Rome.

's Nachts den Olijfberg betreden,

Slaakte ik voor u mijn gebeden,

En uit mijn siddrende leden

Stroomde het bloedzweet voor u:

Ach! en wie weet het, of gij

Wel denkt één oogwenk aan mij.

Laat het u de Englen verkonden,

Hoevele striemen en wonden

Ik aan den schandpaal gebonden,

Zwijgend verduurd heb om u:

Ach! en wie weet het, of gij

Wel denkt één oogwenk aan mij.

Toen ik door beulen gehoond werd,

Smaadvol met doornen gekroond werd,

En zoo, als Koning, vertoond werd,

Dacht ik voortdurend aan u:

Ach! en wie weet het, af gij

Wel denkt één oogwenk aan mij.

*) In de ‘Feestvierende Katholieke Kerk in Nederland.’ Overgedrukt in den Pius-Almanak 1879.

[p. 96]

 

Ja, des doods schuldig geheeten,

 

't Hoofd wreed met doornen doorreten,

 

't Kruis op mijn schouders gesmeten,

 

Steeg ik ten bergtop voor u:

 

Ach! en wie weet het, of gij

 

Wel denkt één oogwenk aan mij.

 

 

 

Dáár, toen mijn kracht was geslonken,

 

Wreed aan den kruisbalk geklonken,

 

En in een smartkolk verzonken,

 

Stierf ik vrijwillig voor u:

 

Ach! en wie weet het, of gij

 

Wel denkt één oogwenk aan mij.

 

 

 

Toen mij de krijgslans doorgriefde,

 

Breed mij de zijde doorkliefde,

 

Vloeide, als uit de ader der liefde,

 

Water des levens voor u:

 

Ach! en wie weet het, of gij

 

Wel denkt één oogwenk aan mij.

 

 

 

Zie toch in al mijne wonden,

 

Die u mijn lijden verkonden,

 

Wordt geen drop bloed meer gevonden,

 

Dien ik niet prijs gaf voor u:

 

Ach! en wie weet het, of gij

 

Wel denkt één oogwenk aan mij.

 

 

 

'k Smeekte mijn Vader, bij 't sterven:

 

‘Doe hen vergeving verwerven.’ -

 

'k Liet u mijn Moeder beërven

 

Als eene Moeder voor u:

 

Ach! en wie weet het, of gij

 

Wel denkt één oogwenk aan mij.

[p. 97]

 

Denk toch, hoe, uit mededoogen,

 

Hemel en aard zich bewogen,

 

Toen ik mijn hoofd had gebogen,

 

En ik verscheidde van u:

 

Ach! en wie weet het, of gij

 

Wel denkt één oogwenk aan mij.

 

 

 

Kondt ge ooit iets meer van mij vragen?

 

'k Heb mij, zelfs zonder te klagen,

 

Grensloos van liefde, opgedragen,

 

Gansch opgeofferd voor u:

 

Ach! en wie weet het, of gij

 

Wel denkt één oogwenk aan mij.

 

 

 

Heb ik, aan 't kruishout geheven,

 

Mij tot uw zoenprijs gegeven,

 

'k Wil in het eeuwige leven

 

Ook nog het loon zijn voor u:

 

Ach! en wie weet het, of gij

 

Wel denkt één oogwenk aan mij.

 

 

 

'k Werd door Maria, mijn Moeder,

 

Eens uw gezel en uw broeder;

 

'k Word op de altaren uw voeder

 

En blijf tot Spijs daar voor u:

 

Ach! en wie weet het of gij!

 

Wel denkt één oogwenk aan mij.

 

 

 

Was ik u, stervende, indachtig,

 

Steeds blijft gij mijner deelachtig,

 

Daar ik, den hemeltroon machtig,

 

Eeuwig blijf denken aan u:

 

Ach! en wie weet het, of gij

 

Wel denkt één oogwenk aan mij.