[Morini]
MORINI; extremique hominum, Morini, dat is, Morini, de wydstafgelegene der menssen; segt Virgilius, in het 8 B. van syn Eneis, 727 vers.
Dit syn de Vlamingen, de naaste aan Engeland, woonende in een landoord vol moeren en veenen. Caesar, Gall. Oorl. 4 B. 20 H. Pikardt, Drenth. 37 bl. N.N. by Blaeuw, in syn Britannia, 10 pag. trekkende de benaaminge Morini van mor, in het oude Brits beteekenende de zee. Want soo syn de civitates Armoricae, steden ar-mor, dat is, aan zee. Siet ook Flud à Ghilde, over Kluverius, 2 D. 192 bl. nevens Merula, Bertius, Marchand, Pontanus, &c.