Schatkamer der Nederlandsse oudheden. Of woordenboek, behelsende Nederlands steden en dorpen, kasteelen, sloten en heeren huysen, oude volkeren, rievieren, vermaarde luyden in staat en oorlogh, oudheden, gewoontens en lands wysen

[Maarssen]

't Huys te MAARSSEN; wel eer door Vinkebooms in een Print en daar na van Rochman in een Teekening ons vertoond. Dit is ook al watwe daar af hebben: alsoo het heden ten eenemaalen is verdweenen in het Huys ter Meer, nu de lustplaats van den Hr. Nierop. Want, A. 1710, den 9 Maart, toevalligh synde te Maarssen, sagh ik, uit een venster, de vlakte, alwaar het heeft gestaan; te weeten, ontrent het speelhuysjen, aan de Vecht geplaatst.

Was geboud, ontrent A. 1527, van Steven van Nyveld, volgens Hortensius, in de Saaken van Uitr. 4 B.

Deese Nyveld, geweldigerhand, een gemeen soldaat, in syn vyver verbiedende te vissen (juist was het in een tyd van inlandsse beroerten) is oorsaak geweest dat de soldaaten, onder eenen Christoffel Langius, het slot overweldigden, alles

[p. 214]

plonderden, en hem self (synde meester van de Duitsse Order) het leeven naamen. De selve Hortensius, 5 B.

Eenige, gelyk Hortensius, haalen haar Naam van de Marsaci of Marsi; volkeren in de maaren, moeren en broeken, dat is, laage en natte velden sich onthoudende. Siet van beide beneden; alwaar deese stelling met Junius en Pikard schynt beweesen te konnen worden.

Het dorp, tegens welkers kerk dit Huys heeft overgelegen, heet, in den Blaffaart van Uitrechts Geestlyke goederen, Marsna en weder elders, Marsua. Korn. Kooten, in syn Uittrekselen.

Maar ondertussen, benje te Maarssen, gaa eens, boven de kerkdeur leesen en uitleggen de naamen van Ehldehart of Thidehart, Riclint of Riciint; waarlyk soo geen Noormans, sekerlyk geen Roomsse taal. Sie Buchelius over Heda, 13 pag.