Bruylofts-kost

Bestaande in verscheyden zedighe en boertighe echts-gezangen, drink-liedjens, raadselen, rondeelen, lever-rijmpjens, en andere snakerijtjens, voor d'Aemsteldamsche jeughd opgeschaft

Dwaal-ziekte.
't Is al geen gouwt dat 'er blinckt.

Toon: Amarilli mia bella: &c.

WEn Venus, met 'er loncken,
Het koelste hart begluurt,
Strax is 't brood-droncken,⁺
En, in de waan, verzoncken:
Want zy bestuurt Deur heus verburgen krachten,
De dwarlende gedachten,
Tot zoo veel grillen,
Als jemant kan verhalen,
Ider uurtje, werkt een vuurtje en een kuurtje

+ Men ziet, aan lief, geen leet.

[p. 103]

 

Tot 'et dwalen.

 

Nu hoort men vrolik zingen:

 

Hun tong baard niet dan lof.

 

't Zijn soete dingen:

 

Want al hun leeden springen.

 

De lust gaat grof,

 

En graast in welgevallen;

 

Mits hen 't lief koosend mallen,

 

Van hun beminde,

 

Een wijl wort toegelaten:

 

Maar die vlagen zijn maar plagen; dat behagen

 

Kan niet baten:

 

Want of hy schoon heur ooren,

 

Met duizend deunen streeld;

 

't Is al verlooren.

 

Zy kon niet langer hooren;

 

Zoo zeltsaam speeld

 

De min in heur gedachten;

 

Des dwaalt hy gantsche nachten,

[p. 104]

 

En poogt, met tranen,

 

Heur stale borst t' ontschroeven:

 

Maar zijn zuchten acht zy kluchten: van die vruchten

 

Koomt bedroeven.

 

En die 't zoo weet te praten

 

Dat hy zijn wens geniet,

 

Wort uitgelaten;

 

En huppelt op de straten:

 

Maar 't huis-verdriet

 

Koomt, in de Trouw, hem teegen.

 

Daar staat men dan verleegen,⁺

 

En wringt de handen.

 

Die pijn doet mennig hincken:

 

Want het koper, soms heel proper, voor den loper,

 

Mee kan blincken.

+ Wy verstaan hier de zodanige die, als ter loop, zonder jemants raat, huwen.