Bruylofts-kost
(ca. 1645)–J. Smeerbol–
AuteursrechtvrijBestaande in verscheyden zedighe en boertighe echts-gezangen, drink-liedjens, raadselen, rondeelen, lever-rijmpjens, en andere snakerijtjens, voor d'Aemsteldamsche jeughd opgeschaft
[pagina 90]
| |
De Bruigom zijn vrindin?
Hy verft'er bleeke koontjes
Met leevend vermieljoen,
En tart zijn Bruid,
Tot duizend deunen, uit;
Om lust met lust te voen.
Dochter.
Ik zie dat hy, met overzijdze loncken,
Op'er boezem waard:
Maar 't schijnt of zy, vervaart,
Voor deeze scheuten vlugt;
Vermitsze somtijts zugt,
En vaak van kleur veraert.
Iongman.
Heur zugten zijn getuygen
Van heur verliest gemoed.
't Is maagden schaamt,
Die d'eerbre wel betaamt.
| |
[pagina 91]
| |
Al kookt'er soms het bloed.
't Verandren van'er wesen
Is niet door schrik: maar eer
Door liefde tot
Heur Bruigom, die 't genot
Al proeft van zijn begeer.
Dochter.
Een maagd, als sy, weet van geen minne kuuten,
Of van dartle lust.
De vryer, ongerust
Van zinnen, steekt vol vuur
En brand, van uur tot uur,
Wen hy zijn liefste kust.
Iongman.
Dat's waar, en deur zijn hitte
Ontsteekt hy, mer 'er tijt,
Ook haar, die hem
Ontstak, en't vuur krijgt klem
Wanneer men brandend vrijt.
| |
[pagina 92]
| |
Het staal slaat heete voncken. Vit eene keeselsteen:
't Koel maagden hart
Ook lichtlik gloeyend wart
Door minnende gebeen.
Dochter.
Verlooren praat. Ik kan dat niet gelooven.
Zon een jonge Bruid. Wen 't huwlix slot' er sluit,
Aen heure Bruydegom
Ontsteeken, ik sta stom,
En zie mijn oogen uit.
Iongman.
Wel, Alckemeen sal 't wijzen,
En, neeven haar, Lucrees Die, tot een leer,
In dese brand, voor d'eer,
Een suiver hart bewees.
Granida sal 't betoonen
Dat zy in Daiflo blaakt, En dat zijn zoet
Heur heusch en reyn gemoed
Alleen, in deugd, vermaakt.
|
|