|
| |
Den Lof-sangh, van Debora.
Judic: Cap. V.
Op de wijse, als 't voorgaende.
1.
LOoft ende prijst den Heere; van het wreken
Der wraken nu in Israël gebleken,
Van dat het volk, dat na ons' beste streeft,
Gewilligh nu sich aengeboden heeft.
Ghy Koningen seer groot van macht, wilt hooren,
Ghy Vorsten hoogh verheven, neemt ter ooren:
Den Heere sal ik singen, ja ik sal
Israëls Godt psalm-singen met geschal.
2.
Heer, doe ghy tooght van Seir weer beneden,
Doe ghy daer heen van Edoms velt quaemt treden,
Soo beefde d' aerd', ook d' Hemel droop van schrik;
De wolken ook van water droopen dik.
De bergen, om het wonder te vermeeren,
Vervloten van het aengesicht des Heeren,
Selfs Sinai vervloot ook alsoo-wel
Van 't aengesicht des Godts van Israël.
3.
In Samgars, soons van Anath, end ook mede
In Jaëls tijt, en-wasser nergens vrede,
't Gemeene padt hield' op, men wandeld' om,
En gingh door vrees de wegen in het kromm'.
De dorpen haest in Israël ophielden,
Sy hielden op, soo gantsch men haer vernielden:
| |
| |
Tot dat ik dus opstond', ik Debora,
Die moeder ben in Israel, daer na.
4.
Gingh Israël verkiesen nieuwe Goden,
Dan waren in haer poorten oorloghs-nooden.
Wierd schilt of spies by veertigh duysent wel,
Tot tegenweer, gesien in Israël?
Tot Israëls wet-gevers is mijn herte,
Die onder 't volk, niet vresende voor smerte,
Gewillighlik sich hebben aen-gebôôn:
Looft ende prijst den Heer met soeten toon.
5.
Ghy grooten, die daer rijdt op witte muylen,
Die sittet aen 't gericht, als hooge suylen,
En ghy die op den wegh gaet hier of daer,
Spreekt staegh daer van, en maekt'et openbaer.
Van het gedruys der schutters, dat sich repte
Ter plaetse daer men neerstigh water schepte,
Spreekt t' samen daer van 's Heeren recht, dat aen
Syn dorpen van Israël is gedaen.
6.
Doe mocht weerom vrymoedigh 't volk des Heeren
Gaen uyt de poort en weder binnen keeren.
Waekt op, waekt op, waekt op, ô Debora,
Waekt op, en spreekt een Liet dat lustigh ga.
Wilt ook met my, ô Barak, nu opwaken,
Wilt u, ghy soon Abinoams, opmaken,
En leyden nu all uw' gevang'ne voort
Gevangen na de plaetse daer 't behoort.
7.
Doe heeft de Heer de heerschappy gegeven
Aen 't volk dat hem noch over was gebleven,
| |
| |
Om over d' eer des volks te heerlchen, hy
Doet over den geweld'gen heerschen my.
Uyt Ephraim was hare wortel tegen
Den Amelek: end achter, op de wegen
Was Benjamin by uwe volken, Heer,
Om soo te doen den vyant tegen-weer.
8.
Uyt Machir zijn de Richters afgetogen,
Uyt Zebulon, die met de pen bewogen.
De Vorsten ook van Issaschar daer na
Die waren met de kloeke Debora.
Als Issaschar, was Barak, op syn voeten
Wert hy in 't dal gesonden, haer t' ontmoeten.
Dat Ruben sich dus asgesondert heeft,
By yeder-een seer groot na-denken geeft.
9.
Wat zijn de re'en, dat ghy dus met u allen,
O Ruben, stil bleeft fitten by de stallen,
Te hooren na der kudden soet gebleet?
Een yeder sulks op 't hooghst verwond'ren deed.
Aen ghene zijd van den Jordaen benepen
Bleef Gilead; wat hielt sich Dan in schepen?
End Aser satt aen d' haven van de Zee,
Hy bleef in fyn gescheurde plaetsen mee.
10.
Doch Zebulon een volk is, dat syn leven.
Gewillighlik tér door heeft willen geven,
End insgelijks als een kloekmoedigh helt
Ook Naphtali: op d' hooghten van het velt.
De Koningen ten strijde quamen treden,
De Koningen van Canaan doe streden
Aen 't water van Megidd' in Thaanach:
Doch niemant een stuk gelt daer van en brach.
| |
| |
11.
Godt hielp syn volk van boven en beneden,
Soo dat sy van den hoogen Hemel streden:
De sterren uyt haer loop-plaets quamen dra
Bestrijden den heylloosen Silera.
Haest wenteld' haer de beke Kison henen,
JaKison en de beek Kedumim schenen
Op haer vergramt; ô mijne ziel, grijpt moet,
Vertreedt de sterkt' uws vyants met de voet.
12.
Doe zijn verplett de hoeven harer peerden.
Van 't rennen, als syn machtige weer keerden.
Vloekt Meroz, seyt des Heeren Engel, vloekt
Haer Burgery, die sich niet heeft verkloekt.
Want sy en zijn tot hulpe van de vromen,
Die d' Heer beval en gaf, niet meed gekomen:
Sy hebben niet tot 's Heeren hulp gedaen,
Sy zijn niet met den Helden uyt gegaen.
13.
Dat Jaël zy gelooft voor and're wijven,
Gezegent moet in hare tente blijven
Het kloeke wijf van Heber. den Kenijt,
Ja boven d' eer der vrouwen breedt en wijt.
Als Sisera wat waters eyscht te drinken,
Heeft sy hem melk in eene vlesch doen schinken:
Sy bracht hem, tot ververschingh end onthael,
Ook boter in een heerelike schael.
14.
Haer hant sy aen den nagel heeft geslagen,
Haer rechterhant greep, sonder te vertsagen,
Den hamer aen: sy gaf een sware klop,
Den nagel gingh in d' aerde door syn kop.
| |
| |
Na dat sy hadd' doornagelt en doordrongen
Den slaep syns hoofts, soo heeft sy onbedwongen
Hem datelik van 't leven gantsch berooft,
Sy streek hem as syn doorgespijkert hooft.
15.
Hy kromde sich daer tusschen hare voeten,
Viel heen, en heeft daer neder liggen moeten:
Hy kromde sich, hy viel, hy lagh gekromt,
End heel geschendt, die eerst soo hadd' gebromt.
Syn moeder heeft door 't venster uyt gekeken,
Men hoord' haer door de tralien schreeuwend spreken:
Waerom vertrekt syn koets te komen doch?
Wat blijft de gangh der wagens achter noch?
16.
De wijsste van haer kloeke staet-juffrouwen
Antwoordden haer, na haer verwaent vertrouwen:
Ja ook fy heeft wel aen haer selv' alleen
Door groot verlangh beantwoordt hare rêên.
Hoe? souden sy den buyt dan niet bekomen?
Of deylen 't gheen sy hebben wech genomen?
Een liefken of twee liefkens hooft voor hooft,
Tot blusschingh van haer minne-lust gerooft?
17.
Voor Sisera mijn soone toe geschikt is
Een buyt die van verscheyden verw gestikt is,
De verwen schoon gemengelt onder een,
Want sulks is voor een buyt-hals in 't gemeen.
Soo moeten haest omkomen met-on-eere,
Tot uwen roem, all uw vyanden, Heere!
Daer tegen die u minnen, zijn geacht
Als wen de Son gaet op in hare kracht.
|
|
Auteursrechtvrij