Psalmen, lof-sangen, ende geestelike liedekens
(1661)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina 165]
| |
Troost tegen stoute en machtige vyanden.Siet de Musijke, ende Sangh-wijse, gestelt op onse Gesangh; Ach dat mijn hert en mijn gedachten. Fol. 14. 1.
WAerom soud' ik in quade dagenGa naar margenoot+
Soo angstigh vresen en vertsagen,
Wanneer my d' ongerechtigheyt
Van mijn vyanden soo verbolgen
Komt achter op mijn hielen volgen,
En my omringht en lagen leyt?
2.
Die op haer tijdlik goet vertrouwen,Ga naar margenoot+
End op haer grooten rijkdom bouwen,
End altijt roemen even trots,
En konnen niet soo veel behalen,
Dat sy op 't lest daer van betalen
Voor hare ziel 't ransoen-gelt Godts.
3.
De boose gaet syn sinnen krenkenGa naar margenoot+
Om snood' aenslagen te bedenken,Ga naar margenoot+
Daer hy de vromen mede quell';
Knerst over hem op syne tanden.
De Heer belacht hem t' syner schanden,
Hy siet dat synen dagh komt snel.
4.
Wie is soo stout, dat hy sal keeren
Den schrikkelijken dagh des Heeren,Ga naar margenoot+
Die tegen alle grootsheit is,
Ja tegen hoogh-verheven staten,
Waer op de menschen haer verlaten
En dikwijls steunen soo gewis?
| |
[pagina 166]
| |
Die wassen op den Libanon,
En tegen alle Basans eyken,
Ga naar margenoot+ Al waer 't ook dat haer top bereyken
De wolken of den hemel kon.
6.
Hoe moedigh was de Vorst van Babel?
Hoe dwongh hy 't al met synen sabel?
Ga naar margenoot+ Maer wat een spreek-woort hoord' men haest?
Hoe houdt den Heerscher op van dryven?
Hoe houdt hy op? kond' hy niet blyven,
Die soo getiert heeft en geraest?
7.
Ga naar margenoot+ Godt heeft der boosen stok verbroken,
Hy heeft sich over haer gewroken;
Der Heerschers scepter is ont-twee.
Hy die dé volken dede plagen,
End in verbolgentheyt verjagen,
Wordt selve nu vervolgt al-ree.
8.
Ga naar margenoot+ En wilt u niet te seer ontsetten
Ga naar margenoot+ Voor menschen, die men haest sal-setten
Ga naar margenoot+ Als stomme schapen in het graf:
De doot sal haer geheel verteeren,
Het graf sal haer gedaent verkeeren,
Soo dat m'er m'et sal kennen as.
9.
Ga naar margenoot+ Ik hebb' gesien hoe een godtloose
Ga naar margenoot+ Een schriklik' en geweld ge boose
Sich uytbreydd' als een groene boom:
Maer siet, hy wiert na korten stonden,
't Zy waer ik sochte; niet gevonden,
Ga naar margenoot+ Door gink hy, als op d' aerd' een stroom.
|
|