|
| |
| |
| |
Uytbreydinge der t' samen-sprake Christi met de Chananeesche Vrouwe.
Matt: Cap: 15. verß. 21-28.
Marc: Cap: 7. verß. 24-30.
Discantvs.
O Heere Davids soon, na- dat ik hebb' ver-nomen,
Dat ghy u niet ontsiet in ons' ghewest te komen,
Soo kom' ik ar- me vrouw, en val- le met ootmoet
Aen u- we voeten neer, on-waerdigh die u groet.
Men kan dit ook singen na de Musijke, ende aengeduydde Sangh-wijsen, op onse Gesangh; Ghy die na Christi naem &c. Fol: 118.
1.
O Heere Davids soon, nadat ik hebb' vernomen,
Dat ghy u niet ontsiet in ons' ghewest te komen,
Soo kom ik arme vrouw, en valle met ootmoet
Aen uwe voeten neer, onwaerdigh die u groet'.
| |
| |
| |
Uytbreydinge der t' samen-sprake Christi met de Chananeesche Vrouwe.
Matt: Cap: 15. verß. 21-28.
Marc: Cap: 7. verß. 24-30.
Bassvs.
O Heere Davids soon, nadat ik hebb' ver-nomen,
Dat ghy u niet ontsiet in ons' ghe-west te komen,
Soe kom' ik arme vrouw, en val- le met ootmoet
Aen u- we voe-ten neer, on-waerdigh die u greet'.
2.
'k Hebb' uw gerucht gehoort, Messia, langh te voren
Uyt Davids zaet verwacht, en eyndelik geboren:
'k Hebb' van het Joodsche volk, dat onder ons verkeert,
Vernomen wie ghy zijt, en wat ghy doet en leert.
| |
| |
3.
Hoewel ik niet en ben uyt Joodschen stam geboren,
Die ghy, gelijk men seght, bysonder hebt verkoren,
Soo roep' ik doch tot u, soo heftigh als ik magh,
Ach Heer ontfermt u doch, ontfermt u mijnder, ach!
4.
Ontfermt u mijnder na uw groote goedigheden,
Die yeder niet genoegh kan roemen met sijn reden;
Ey werpt den duyvel uyt mijn kint, dat jamerlik
Van hem beseten is, tot aller menschen schrik.
5.
Hoe Heere? Swijght ghy stil op mijn ootmoedigh smeken?
Sult ghy dan niet een woort tot uwe dienstmaegt spreken?
Sult ghy my dan aldus af-wijsen als verstoort?
Ey wijkt doch soo niet wech, een woort noch, Heer, een woort!
6
Ik laet u doch niet gaen soo toornigh en verbolgen,
Maer wil u achter aen met uw Discip'len volgen,
En roepen overluyd, tot dat uw hert tot my
Met medelijden eens daer door bewogen zy.
7.
Antwoordt ghy noch niet op mijn kermen ende klagen?
Siet, uw Discip'len, Heer, en konnen 't niet verdragen,
En bidden u voor my, haer jamert mijn verdriet;
Soudt ghy dan selve noch mijn smeken hooren niet?
8.
Ik ben aen 't Joodsche volk, en niet aen u verbonden,
Ik ben niet dan tot haer voor dese tijt gesonden,
Mijn ampt is dat ik staegh de schapen weer vergaer
Des huyses Israëls, verloren hier en daer.
9.
Ik kom' u nochtans op het nieuw aenbidden weder;
Siet hoe een voetval doet een vrouwken swak en teder:
| |
| |
O Heere helpt my doch, ô Heere, Heere helpt,
Want druk en swarigheyt mijn hert heeft overstelpt.
10.
Ik arme Vrouwken kan dan dees' verborgentheden
Niet met u twisten, Heer; het zijn my duyst're reden:
Dit weet ik maer alleen, dat my uw hulp ontbreekt,
Ik ga niet weer van hier tot dat ghy vriendlik spreekt.
11
Laet dees' uw woorden vry verschrikken die u haten,
En niet en soeken, maer ik sal noyt van u laten.
Zijt ghy gekomen om verloren schapen, Heer,
'k Hebb' als een schaep gedwaelt, soekt uwe dienst-maegt weer.
12.
Hoe lange sult ghy my ophouden en verhind'ren?
Laet voor de honden eerst versadigt zijn de kind'ren.
Den kind'ren mijnes rijks komt toe dit geest'lik broot,
Daer d' Heydensch' hondekens noch niet zijn op genoodt.
13.
't Is niet betamelik den kind'ren 't broot t' ont-trekken,
En dat den hondekens te werpen in haer bekken.
Ja, doch de hond'kens ook de brokskens eten, Heer,
Die van de tafel van haer heeren vallen neer.
14.
'k Wil geern' uw hond'ken zijn, ik sprek'er gantsch niet tegen,
Als maer der honden recht van my mocht zijn verkregen.
'k Versoek niet als een kint te sitten aen uw dis,
Geeft slechts een broksken dat daer af gevallen is.
15.
Ik sal den Joden niet haer kinder- recht mis - gunnen,
Soo 'k maer een broksken sal van u verwerven kunnen
Voor d' honger mijner ziel. Ik laet u dan niet gaen,
Maer sal u volgen, als uw hond'ken, achter aen.
| |
| |
16.
O Vrouw, ghy hebt my 't hert met uw gesmeek bewogen,
Ghy hebt my innerlik verwekt tot mededoogen.
Seer groot is uw geloov', dat moest hier zijn verklaert
Door sulk een lijdsaemheyt in swakke vrouwen aert.
17.
Gaet henen na uw huys, wilt dit geloov' bewaren;
De duyvel is al uyt uw dochter uytgevaren,
Van deser uuren af soo wert uw kint gesont:
Loopt blijd'lik heen, ghy sult het selve sien terstont.
|
|
Auteursrechtvrij
