Psalmen, lof-sangen, ende geestelike liedekens
(1661)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina 60]
| |
De boetveerdige sondaresse, weenende aen de voetenJesu. Luc. Cap. vii. V. 36. &c.
Discantvs.
Wat swarigheyt of droev'ge maer Magh dese vrouw hier bringen,
Die midden op de maeltijt haer Soo yv'righ in komt dringen!
Door d'overval van ha re smert En kanse niet uyt-spreken
't Gevoelen 't vreemt gewoel van 't hert: Wat magh haer doch ontbreken!
 Men kan dit ook singen op de wyse van Psalm 91. Die in Godes bewaringh sterk. Of; Gib frid'zu unser zeit, ô Herr. Of; Durch Adams falist gantz verderbt. Of; Erzurn dich nicht ô fromer Christ. Of, na de Musijke gestelt op onse Gesangh, Voorganger en geleydes - man. 1.
WAt swarigheyt of droev'ge maer
Magh dese vrouw hier bringen,
Die midden op de maeltijt haer
Soo yv'righ in komt dringen!
Door d'overval van hare smert
En kan se niet uyt-spreken
't Gevoel en 't vreemt gewoel van 't hert:
Wat magh haer doch ontbreken?
| |
[pagina 61]
| |
De boetveerdige sondaresse, weenende aen de voetenJesu. Luc. Cap. vii. V. 36. &c.
Bassvs.
Wat swarig-heyt of droev'ge maer Magh dese vrouw hier bringen,
Die midden op. de maeltijt haer Soo yv'righ in komt dringen!
Door d'overval van ha-re smert En kanse niet uyt- spre- ken
't Gevoel en 't vreemt gewoel van 't hert: Wat magh haer doch ontbreken!
 2.
Noch spreektse niet, maer sucht en hijght
Van weemoed langs hoe swaerder;
Haer hert als in haer mont op-stijght,
Als sy den Heer komt naerder.
O hert, ô treurigh herte spreekt,
Wilt 't ampt der tongh bekleden,
Want Jesus weet wat u ontbreekt,Ga naar margenoot+
Ook eer hy hoort uw reden.
3.
Siet hoe haer oogen door 't gedrangh
| |
[pagina 62]
| |
Van tranen open bersten,
Door ware boet, en liefdens-dwangh
Tot Jesum, die haer persten.
Sy derf hem niet recht schouwen aen,
Bewust van hare sonde,
Blijft achter aen syn voeten staen,
En weent uyt 's herten gronde.
4.
Sy wil omhelsen haren Heer,
Maer derf het niet aenvaerden,
Dies valtse met haer aensicht neer,
Al weenend', op der aerden;
Daer maektse syne voeten nat
Met heele trane-plassen,
Als of sy s' in een water-badt
Hem vriend'lik wilde wasschen.
5.
Dewijlse niet weer af en laet,
Hoe langs hoe meer bewogen,
Soo neemtse 't hayr haers hoofts te baet,
Om daer med' af te droogen.
Sy geest syn voeten kus op kus,
En salftse met haer sasve,
Op dat se 't vyer haers berten blussch'
Dat s'hadde synen 't halve.
6.
Ghy toont, ô Jesu, dat veel meer
Deel' tranen u verblyen,
Dan al des Phariseen eet
Met syne lekkernyen.
O! dat ik u dit traen-banket
Soo med' op-off'ren konde,
Op dat ghy ook op mijn gebedt
Vergaeft al mijne, sonde!
| |
[pagina 63]
| |
7.
Och! dat mijn hooft nu water was,Ga naar margenoot+
Een traen-fonteyn mijn ooge,
Die vloey' met heele stroomen ras,
En niet soo haest op-drooge!
Soo soud' ik dagh en nacht, ô Heer,
Om mijne sonden weenen;
En 't sbuw 't beklemde hert wat weer
Verlichten van syn steenen.
8.
Doch giet' ik nu geen tranen-vloet
Tot wasschingh uwer-voeten,
Ghy giet een beek van dierbaer bloet;
Dat sal mijn druk versoeten.
Uw bloet is d'opene fonteyn,Ga naar margenoot+
Die my van alle sondeGa naar margenoot+
Kan wasschen ende maken reyn,
Nu en ten eeuw gen stonde.
9.
Dien ghy niet wascht, en heeft geen deelGa naar margenoot+
Aen u of uw genade;
Maer dien ghy wascht, is reyn geheel:Ga naar margenoot+
Dies roep' ik vroegh en spade;
Wascht niet alleen mijn voeten, Heer,Ga naar margenoot+
Maer 't hooft en d'handen t'samen,
Ja wascht mijn ziel, en 'k sal niet meer
My voor uw aenschijn schamen.Ga naar margenoot+
|
|