Psalmen, lof-sangen, ende geestelike liedekens
(1661)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijHet suchten eens swakken schaepkens tot synen Herder Christum. [Vervolg]
Bassvs.
O ghy Herder u- wer schapen, Dien mijn ziel alsoo bemint,
Dat se nergens vreugt kan rapen, Dan daer s'u allee-ne vindt;
Segt my aen, waer dat ghy weydet, Waer ghy uwe kudde leydet In
de hit-te van den dagh, Daer se veyligh schuylen magh.
 | |
[pagina 58]
| |
Men kan het ook singen na de Musyke gestelt op onse Gesangh; Bruyd'gom der geloov'ge zielen. 1.
Ga naar margenoot+ O Ghy Herder uwer schapen,
Dien mijn ziel alsoo bemint,
Datse nergens vreugt kan rapen,
Dan daer s' u alleene vindt;
Ga naar margenoot+ Seght my aen, waer dat ghy weydet,
Waer ghy uwe kudde leydet
In de hitte van den dagh,
Daer se veyligh schuylen magh.
2.
Ach! ik ga in allen hoeken
Van dit wydde woeste dal
Ga naar margenoot+ Rust en goede weyde soeken,
Ga naar margenoot+ Waer ik die best vinden sal.
Ga naar margenoot+ Dikwijls komt my d' hitte steken,
Ga naar margenoot+ Dat ik ben by - na besweken;
Ga naar margenoot+ Dorst en honger-quellen my;
Noch seer scherpelik daer by.
3.
Ga naar margenoot+ Ja ik ben als een verloren
Ga naar margenoot+ Schaepken afgeweken seer,
Ga naar margenoot+ Dat nochtans nu wenscht te hooren
Synes herders stemme weer.
Maer ik ben soo swak en teder,
Dat ik van my selfs niet weder
Tot u keeren kan, maer ghy
Ga naar margenoot+ Selve moet opsoeken my.
4.
Ga naar margenoot+ 't Eene schaepken van uw hondert,
Dwalende met naer gehigh,
Trekt u, dat ghy u af-sondert
| |
[pagina 59]
| |
Van de neg'n-en-tnegentigh,
Om 't verloor'ne weer te vinden,
En dat selve vast te binden
Op uw schouderen, verheugt,
Roepend' elk tot dese vreugt.
5.
Als een herder sult ghy weydenGa naar margenoot+
Uwe kudde teer en swak:
Die daer soogen sult ghy leyden
Sachtkens ende met gemak:
Ja de lammerkens, die karmen,
Ook vergad'ren in uw armen,
End haer dragen in uw schoor,
Eer ghy haer laet in den noot.
6.
Weydt my op de rechte wegen,Ga naar margenoot+
End op weyden, daer ik niet.
Met den honger ben verlegen,
Noch de dorst my doe verdriet:
Daer de hitte niet door breke;
Noch de sonne my niet steke.
Mijn ontsermer leydt my sacht,
Daer het water springt met kracht.
|
|