Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijStem: De Lof-zangh Simeons of Mariae. Of: Gy Heere zijt alleen. Aldus. Gy die al watter leeftGa naar voetnoot+
Zijn spijs en voedtsel geeft,
O Godt! wy komen weeder
Voor uwe Majesteit;
| |
[pagina 150]
| |
 Slaet doch in vrind'lijckheidt
Op ons uw' oogen neder.
2. Hadt gy vergolden 't quaedt
Van onse missedaedt,
Ga naar voetnoot+Soo waer nu af gesneden
De spijs voor ons' gesicht;
De blijdtschap0 waer gesticht
In uwen huis' alrede.
Ga naar voetnoot+3. Ia soo waer al vergaen
Het kooren ende graen,
En onder sijne kluiten
Ten eenemael verrot,
Soo dat geen overschot
En bleef om wech te sluiten.
Ga naar voetnoot+4. Maer 't blijckt wel, dat ons niet
Na onse sond' geschiedt:
Ga naar voetnoot+Gy kent uw' handen wercken
Dat wy zijn broosch van aerdt:
Dies hebt gy ons gespaert,
En doet het ons aenmercken.
5. Want gy als noch ons voedt
Met soo veel spijsen soet:
Gy zijt alleen d'Huis-vader,
Die door uw' liefd' en min
Steedts voedt uw' huisgesin:
Gy geeft het allegader.
6. Gy zijt het die alleen
Ons houdet op de been':
Ons' krachten zijn besweken,
Wy gaen na 't dal des doodts,
Ga naar voetnoot+Als gy den staf des broots
| |
[pagina 151]
| |
Maer eenmael koomt te breken.
7. Gelijck gy dan, o Heer,
Ons uwe taeffel weer
Gedeckt hebt voor ons' oogen:
Alsoo geeft oock daer by
Uwz zegen, op dat wy
Daer van oock eeten moogen.
8. Laet ons de spijs en dranck
Met alle lof en danck
In matigheidt gebruicken;
En na uw heil'ge leer,Ga naar voetnoot+
De zielen altijdt meer
Versorgen dan de buicken.
9. Op dat sy ons doch niet
Gedyen tot verdriet:
Maer dat s'ons mogen strecken
Tot ons' gesondigheidt;
Voor al de saligheidt
Daer door niet mach bevleckien.
10. Leert ons bedencken staegh,
Dat d'over-laden maegh
Tot alles ongeschickt is;
En die sich matigh voedt,
Na lichaem en gemoedt
Op 't alderbest verquickt is.
11. Terwijl gy ons alhier
O Godt, soo goedertier
Dees' aerdtsche spijse gevet,
Laet ons niet zijn ontbloot
Van 't lieflick hemelsch broodt,Ga naar voetnoot+
Waer door de ziele levet.
12. Op dit vertrouwen, Heer,
Gaen wy nu sitten neer,
Om uwe schoone gaven
Te nutten met geneught:
Want gy wilt selfs tot vreught.Ga naar voetnoot+
En vrolickheidt ons laven.
|