Mengel-digten

[p. 225]

Aan den Heere D. Nolthenius, en Me-Juffrouw M.J. Slotsboo, op hare reis naar Batavia.

DIe 't schuimend Pekel wil bevaaren

Siet uit naar Voorwind; hy betrouwt

Syn lyf de Hulk: Maar! met bedaaren

Soo set uw neêr; siet watje bouwt.

De wuste tomeloose winden

Van d'Aardryks hoeken opgevoert;

Syn met geen keet'nen vast te binden,

Soo de Almagt haar niet dempt, en snoert.

Het sigtb're streelt de sienlyke ogen,

Maar die haar onmagt heeft gepeilt,

Kiest nutter, als te zyn bedrogen

Het waar Geloov, waar op hy zeilt.

[p. 226]

 

't Geloof, dat als een een twede Moeder;

 

Ons koestert, en 't verlangen rekt,

 

Kiest Jesus, als haar outsten Broeder

 

Ten Leidsman, als gevaar haar wekt.

 

 

 

Laat Golven spartelen en bruisen,

 

Den Afgrond gapen, 't Hemels Vuur

 

Bevragt met Dond'ren, of de sluisen

 

Verteere, of domp'len de Natuur.

 

 

 

Laat wangeloof met slappe handen

 

Verlaten 't roer; als nood hen preit,

 

Te daalen in 't diepst der ingewanden

 

Van 't vlot, en dus de doot verbeid.

 

 

 

Het waar Geloof zweeft op haar pennen

 

Door drift van wolken heen: van var

 

Wyst haar de Hoop, hoe sy kan kennen

 

De komst der troostb're Morgenstar.

 

 

[p. 227]

 

Dus werksaam dryft hy op genaden

 

Door 't woeste Diep, alleen rust hy

 

Op Gods bestier; niets kan hem schaden.

 

Een Christen word door 't sterven vry:

 

 

 

Maar komt hy veilig aan te landen,

 

Dan klimt het Liefde-vuur, en steekt

 

Dankoff'ren op, met need'rige handen;

 

Ja verder om Gods bystant smeekt.

 

 

 

So moet U al dit heil bejeeg'nen:

 

Soo stiere de Almagt uwen gang!

 

Ja, doe op al Uw daaden reeg'nen

 

Een Oegst van Zegen, Jaren lang!

 

 

 

Uwe Moeder.

[p. 228]

 

WAt baat den Oceaan een druppel nat?

 

Die ongepeilde grond

 

Werpt, als met open mont,

 

Syn overvloet op Duin en Stranden, dat het spat:

 

 

 

Nogtans daalt Beek en Spruit van 't hoog Gebergt,

 

Al zwoegende, door Zant

 

En Klip, tot op het Strant:

 

Als of se, door die gift, den Theems en Donauw tergt.

 

 

 

't Is met een Ed'le Ziel alsoo gestelt,

 

Die wentelt in de vreugt:

 

Als de Evenmensch verheugt

 

Siet dat een druppel Dank voor Gaven wort getelt.