Mengel-digten

[p. 197]

De tyt geneest alles.

DE Balsem, die de hartwond heelt,

Word door een zagte hand gestreelt:

Se smelt, en drupt by ogenblikken,
Verzagt de wond: wie spant 'er strikken,

De Tyt te stuiten in haar vaart?

't Verliest sig al, wat hier op aard

Was vastgebonden en gestrengeld:
De Hemel 't zoet en bitter mengelt:

Tot eens de Tyt, der tyden tal,

In 't eeuwige verzwinden zal.