Mengel-digten

[p. 168]

Op Den hemel op aarde,
door F. Leenhoff.

DE Hemelkreits van 't Opperste gewelf

Geen dwaalders, die de Alsiende Son verdooven,

Ooit dult; de naaven schokken uit haar self,

Rolt dwaase redens wiel ten onderst booven.
Was Leenhoff in den Hemels kreits gebleeven;
Syn Hemel nooit op aarden was beschreeven.

Anders.

Daar blydschap huist, daar de edelmoedigheit

De droefheit bant, en voor de dootschrik pleit:

Daar wellust ieder 't syne laat beminnen:
Daar de order heerst als Opperkoninginne:

Daar vroomigheit op 't spotters stoel geset:

Daar eigen vond verrukt Gods paal en wet:

Daar men gerust in 't voorschik Gods kan rusten,

In dit Paleis woont Leenhoff maar ter leen;

Ei vraag; wat ziel in de order sig verluste?

Die ziel, die de order houdt voor God alleen.

1704.