Ik zal zingen om de zon te laten opkomen

[p. 185]

Revolutie

Toen ik nog van je droomde
als van een vrouw...

Maar nu
spotlacht zelfs
de ten dode opgeschrevene
waar ik jouw naam noem.

Is er dan zoveel veranderd?
Zoveel ontgoocheling?

De vluchtige blikken
raad ik.
Schuw ontwijken ze me.

Toch weet ik
dat men weer gelogen heeft.
Dat ik niets zal krijgen
van jouw paradijs.

En nu de droom over is,
als een vliegtocht voorbij:
ik sta met beide benen op de grond
maar anders.