Verzamelde gedichten. Deel 2

[p. 194]

Compagnie de Mozambique

Aan de Compagnie de Mozambique
Behoort Beira
En het land daarachter
En ook Manga
En de negers die daar werken
En de heesters in de perken,
Alles hier behoort
Aan de Compagnie de Mozambique.

Ook de dieren die hier leven:
Niet alleen de kreupele ossen
Met hun tsetsevliegen,
Fladderende vogels en onzichtbare insecten
Eveneens.

't Wordt vervelend
Alles op te noemen,
Maar wat zal men anders doen
Als men zit te wachten
Op een bus (ook van de Compagnie)
Die niet komt,
Luisterend naar den karekiet
Die het midden houdt
Met zijn vreemd tweetonig lied
Tusschen nachtegaal en krekel!

[p. 195]

 

(Hierop maakt de Compagnie de Mozambique Geen aanspraak.)

 

 

 

Ook Antonio Menano,

 

De befaamde fadozanger

 

Bij wiens donkere befloerste stem

 

Alle vrouwen weenen en bezwijmen:

 

Die al 't leed van Portugal opbeurde,

 

Ook Menano

 

Hoort nu aan de Compagnie de Mozambique.

 

 

 

Acht mijl verder

 

Werkt hij op een onderneming;

 

Rijk werd hij want ieder wou hem hooren,

 

Arm werd hij want hij moest spelen en verloor

 

En natuurlijk speculeerend in aandeelen

 

Van de Compagnie de Mozambique.

 

 

 

Nu is hij voor zeven jaar

 

Daar verbonden als plantagedokter,

 

Geeft injecties en beslist

 

Of een neger die zich heeft vergist

 

Sterk genoeg is voor de geeseling,

 

Want de reglementen zijn

 

Streng en toch humaan

 

Bij de Compagnie de Mozambique.

[p. 196]

 

Brengen wij het losgeld niet bijeen,

 

Dat hij weer van droeve zaligheid kan zingen?

 

Neen.

 

Ook Menano dronk zich al lang schor

 

Aan de whisky die, hier ingevoerd

 

Voor verlaagd tarief,

 

Wordt verstrekt aan de employé's

 

Van de Compagnie de Mozambique.