Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 304]

Het Einde

I

In de zeeën waar de grijze
Golven wild ten berge rijzen,
Vliegend voordat zij, bevroren,
't Andre, vaste rijk behooren,
Weert een wal van eeuwig ijs
Een schim: een schip op havenlooze reis.

De ongenaakbre gletscherkammen,
Waardoor poolvulkanen vlammen,
Hebben hun hooggeschaarden rand
De zware wolken ingebrand,
Die neerneevlen, walmen, rooken.
Geen zon is ooit aangebroken
Over 't nooit verlicht gebied,
Waar Nacht ongestoord geniet
Van zijn almacht; ook de maan
Tast zijn zwarten wal niet aan;
Noorderlicht smeedt hem een kroon
Koudbrandend, afgrijslijk schoon.

't Schip, gebannen in omzeiling,
Wijt het verblinding, overijling
Dat geen doortocht is gevonden
In de machtige rotsenronde.

[p. 305]

 

Onder 't varen zonder vordren

 

Is het eeuwen oud geworden

 

En steeds voortgegroeid: te groot

 

Voor den greep van ramp en dood.

 

Bij het neerzien van de dekken

 

Gaan de golven, duizlingwekkend

 

Diep, schuimbekkend langs den romp,

 

Alsof de zee in de' afgrond kromp.

 

Zeilen, dwarrlend om de lange

 

Masten, schijnen saam te hangen

 

Uit het floers van vroegre zwerken,

 

Voorwereldlijke vogelvlerken

 

En het rag van spinnewebben,

 

Waaronder weg de tijden ebben.

 

De afgeleefde scheepsbemanning

 

Staat in nooit verbroken spanning

 

Op 't dek, in 't want verstard te staren

 

Naar een straat om in te varen.

[p. 306]

II

Langs de einde- en kimmelooze wanden,
Tusschen zee en zwerk geschoven vlakte,
Zweeft het schip, een ster langs harden hemel,
Tot de wanden splijten en terzijde
Wijken, een plotslinge waterval
't Neersleurt in 't verborgene der wereld.

[p. 307]

III

In ijlende versnelling
Stort de zee langs de helling
Tusschen wijkende muren;
Golven in zware zwelling
Schuimen als witte vuren.
't Schip weet den zwaren val,
Uit telkens dieper dal
Opzwevend, te verduren.
Een groene schemering
Die licht en donker verving,
Geeft de verzekering
Dat dit eeuwig zal duren.
't Schip dat verschrikking gepeild
Heeft en het leven ontzeild,
Zal zich door de eeuwigheid sturen.