Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 189]

Oraison célèbre

Zonde werd in bedekten cultus vereerd.
Soms hield een galante abbé een scherpe rede,
Zeer schoon van bouw, tegen 't bederf der zeden:
‘Parijs dat meer dan Babylon boeleert.’

Uit dames bestond zijn aandachtig gehoor;
Zij moesten in kanten zakdoekjes snikken,
Hij genoot in stilte zoolang hij niet door
Kon gaan. In de vochtige vurige blikken

Op zijn zeegning gericht, las hij reeds 't dankbetoon
Van het na de mis verzonden epistel:
‘Monseigneur, uw woorden waren zeer schoon,
Maar liefkoos ons liever zooals eergister.’

Zij vreesden niet met godsvrucht in strijd
Den gloed der aardsche lusten te zien tanen,
Na oprechte biecht boetvaardig gevlijd,
In zelfbewondering, blank tegen de soutane.

Is 't onverstandig, na goddeloos minnen
Te zoeken overgaaf vol plechtigheid?
Een machtig, medeplichtig bondgenoot te winnen
Tegen den toorn der gerechtigheid!