Dagboekfragmenten 1940-1945

Eigenaresse landgoed, 57 jaar - Midden-Limburg
22 November 1944

- De kok in de bijkeuken biedt aan om voor me te koken, wat ik dankbaar aanneem. De toetjes en ‘pies’ zijn heerlijk en het is weer eens wat anders. Mijn bus met thee werd heelemaal gevuld met geurige Engelsche thee, we hebben nu weer voor een tijd voorraad. Nu we de gemeente niet uit mogen, we krijgen ook steeds wittebrood van hun. Er schijnen grote troepenbewegingen verwacht te worden.

We zijn zeer verlangend iets te hooren van onze groote steden, toevallig lazen we in een Engelsche krant, dat Rotterdam weer hevig gebombardeerd was en de haven en voornaamste gebouwen het hadden moeten ontgelden. Een groote teleurstelling hebben we, dat de 6 flesschen wijn, die we in de kelder hadden gedaan verdwenen zijn. De hoofdofficier boodt ons zijn verontschuldiging aan. Ik hoop niet, dat we verder nog wat ontdekken.

25 Nov[ember]

- Vannacht is er weer hevig geschoten en vanmorgen is er groote bedrijvigheid. Er wordt hevig gepakt en het terrein wordt leeg.

Niemand zegt iets van weggaan. We schijnen echter weer nieuwe troepen te krijgen. Het spijt me, want we hadden een aardig stel in de keuken. Vandaag koken ze nog voor ons. 's Avonds kregen we een heerlijk blik met zalm en later een met visch in tomaten. Vliegmachines vlogen over, maar werden toch nog beschoten door flak uit Roermond, wat ons erg tegenvalt. We dachten, dat Roermond leeg was. Gisteren [zei] de majoor wel, we schieten, maar weten niet waarop, de Duitscher vlucht zoo hard als hij kan en trekt achter de Rijn.

[p. 459]

De majoor komt wel eens praten, wat heel gezellig is. Hij was 5 maanden getrouwd toen de oorlog uitbrak, zijn vrouw heeft nu een heele gewichtige positie, in die 6 jaar, dat hij getrouwd is hebben ze elkaar zoo goed als niet meer gezien en zal het moeilijk zijn weer aan elkaar te wennen.

De captain zou ook eens komen, hij is een undergraduate in litterature. Ze hebben heel veel boeken bij zich en zouden er ons wat van leenen, maar nu ze zoo plotseling weggaan zal dat wel niet doorgaan.

26 Nov[ember]

- Groote bedrijvigheid, alles wordt ingepakt ze schijnen op eenige na weg te trekken. De kok en zijn maten nemen afscheid 't spijt me, dat ze vertrekken het was een aardig stel, niet alleen, omdat ze voor me kookten. We hopen elkaar nog eens weer te zien in Folkestone. De kok zei, dat ze nooit mochten schrijven, waar ze wonen, maar hij had zijn vrouw toch over ons geschreven.

De luitenant kolonel nam ook afscheid en dankte ons, voor het gebruik v/h huis, meteen kondigde hij aan, dat de 2e helft van zijn regiment-174 uit Weert hierheen kwam.

Al heel spoedig reden er zware auto's aan en was er weer een geloop door huis. De zolder hebben we nu afgesloten, want ze hadden toch vier kisten opengebroken. Bendes auto's komen er op 't terrein en zulke zware wagens, de cementen deksels van waterput enz zijn heelemaal kapotgereden. Wanneer er geen plaats in het bosch is, worden er maar boomen gekapt.

We hoorden, dat de majoor 's morgens met zijn wagen op een mijn was gereden. De wagen is weg en hij gewond. Jammer, het was een aardige kerel.

Ik heb nu een nieuwe kok, hij kookt echter in het fietshok en heeft zijn voorraad in de bijkeuken. Hij kookt voor 22 man, het eten is eenvoudiger als v/d vorige kok, zoodat ik weer zelf kook. Nu ze niet in de keuken eten heb ik er ook weer meer ruimte. Wel slapen er drie in de keuken, maar daar heb ik geen last van. Tegen 't donker vloog er een Duitsche vliegmachine over het terrein en liet twee bommen vallen. 's Nachts zijn we tweemaal naar de kelder geweest. Er zijn bij de toren twee bommen gevallen. Op de slaapkamer zijn 5 ruiten kapot het glas is heel fijn gesplinterd. De metalen sluiting was heelemaal verbogen. In nog twee kamers zijn ruiten gesprongen.

Bij deze troep zijn veel meer wagens, en staan er nu wel 40 op 't terrein, alles wordt kapot gemaakt.