Davids Psalmen

Mariaas lofsang.

1.

Myn ziel vergroot den Heer,

Myn geest verheugt sich seer,
In God, myn heil, en leeven.
Syn groote goedigheit

[p. 377]

 

Aansag de needrigheit

 

Syns dienstmaagds nu verheeven.

 

2.

Al scheen ik lang veracht,

Nu zal elk aardsch geslacht
Alom my saalig spreeken,
Want hy, die magtig is,
Dee nu aan my, gewis,
Een groot genaadeteeken.

3.

Syn naam, seer wyd verbreidt,

Blinkt schoon van heiligheit,
Barmhartig is syn weesen,
Dat toont hy, van geslacht,
Tot elk geslacht, met magt,
Aan alle, die hem vreesen.

4.

Syn erm is schriklik sterk,

En dee een krachtig werk,
Door sy ne groote krachten.
Hy heeft des hoogmoeds hert
Verstrooit, en gansch verwert,
In alle haar gedachten.

5.

Hy trok, na langen hoon,

Veel magten van haar throon,
In een verneedert leeven,
En volk van geenen staat,
Dat needrig lag versmaadt,
Heeft hy op 't hoogst verheeven.

6.

Hy vulde van syn goed

Den armen van gemoed,
Die hongerig verscheenen,

[p. 378]

 

Hy sag geen rykdom aan,

 

Maar sondtse, met haar waan,

 

Verachtlik leedig heenen.

7.

Maar Israël, syn knecht,

Dien heeft hy opgerecht,
Gedachtig der genaaden,
Van hem, in eeuwigheit,
Ons vaaders toegeseit,
In Abram, en syn saaden.