Davids Psalmen

Sachariaas lofsang.

1.

Men loove nu, met sang, en spel,

Den Heer, den God van Israël,
Hy heeft syn volk in nood besocht,
Verlossingen te weeg gebrogt,
En ons een heilhoorn opgerecht,
In 't huis van David synen knecht,
Gelyk hy door de monden

[p. 379]

 

Der heilige profeeten, sinds 't begin

 

Des weerelds sprak, en ons syn sin

 

Tot zulk een werk, ten troost, al liet verkonden.

 

2.

Hy zal ons uit des vyands magt,

En handen van al 't boos geslacht,

Dat ons zo haat, verlossen gaan,

En dus syn trouwe doen bestaan,

Gelyk hy, uit barmhartigheit,

Aan onse vaaders heeft voorseit.

Want hy gedenkt gestaadig

Aan syn verbond, en hooggeswooren eed,

Dien hy aan vaader Abram deed,

En onderhoudt zulx heilig, en genaadig.

3.

Op datwe vry van 's vyands hand,

Ons leeven lang, elk in syn land,

Geheel oprecht, en heiliglik,

Hem dienen, sonder vrees, en schrik.

O myn onnoosel kind, gy heet

Des allerhoogsten heilprofeet,

Want hy heeft u bescheiden,

Om, in syn dienst, voor 's Heeren aangesigt,

Voorheen te gaan, op dat uw licht,

Ons voorgestelt, syn weegen zou bereiden.

4.

Vermids gy aan syn volk bescheid,

Tot kennis van hun saaligheit,
Door syn vergiffenis der schuld
Van arme sondaars, geeven zult.
Want Gods barmhartig hart besocht
Ons met den opgang in de locht,

[p. 380]

 

Nu van om hoog op aarde,

 

Op dat hy schyn voor elk die naakt, en bloot,

 

In 't duister sit, en dien de dood

 

Afgryslik met haar schaaduwen vervaarde.

5.

Op dat hy, door syn godlik licht,

Genaadig onse voeten richt,
Om 't spoor des vreedes in te slaan,
En op den weg des heils te gaan.