Davids Psalmen


III psalm. 1. Omenschen, looft, en eert den Heer. Voor my, ik zal des Heeren eer, Van ganscher harten, steeds belyden,
[pagina 288]
't Zy heimlik in een stillen raad, Of waar d'oprechten, vroeg, of laat, Sich sterk vergaart in hem verblyden.
2. Seer groot is 't dat de Heere wrocht, Syn werk werdt, met veel lusts, doorsocht, Om al haar soete lieflikheeden. Syn doen is vol van majesteit, Syn heerlikheits gerechtigheit Staat eeuwig in haar volle leeden.
3. De Heere maakte, door syn magt, Dat aan syn wondren werdt gedacht, Hy is barmhartig, en genaadig. Hy gaf aan die hem vreesden spys, Gedenkt, voor eeuwig, sich ten prys, Aan syn verbond, en blyft weldaadig.
Pause. 4. Hy wees syn volk syn krachten aan, Door meenig werk voor hun gedaan, Om hun des heidens erf te geeven. Syn handwerk is heel waar, en recht. Al wat hy ooit beveelt, en segt, Bestaat getrouw, en kan niet sneeven.
5. Hy schraagt syn woord van hem gegaan, Als waarlik, en oprecht gedaan, Het zal altoos, en eeuwig weesen. Hy die syn zol't verlossing sondt,
[pagina 289]
Geboodt, voor eeuwig, syn verbond. Syn naam is heilig, en te vreesen.
6. Des Heeren vrees geeft groot gewin, 't Begin des wysheits steekt daar in, Sy stiert het hart, de tong, en zeeden. Al wie staag doet na syn bevel, Heeft goed verstand, en 't gaat hem wel, Syn lof bestaat in eeuwigheeden.