Davids Psalmen

87 psalm.

1.

Ovaste stad! haar grond staat op pilaaren,

Van berg, aan berg, geheiligt tot Gods eer,
De Heer bemint syn Zions poorten meer,
Dan 't schoonst verblyf van alle lakobs schaaren.

[p. 220]

2.

Men spreekt van u, o Godsstad, veele saaken,

Die heerlik zyn. Ik zal, seit God, met magt,
Op Rahabs troost, en Babels heil verdacht,
Haar, onder die my kennen, roembaar maaken.

3.

De Filistyn, en Tiriërs, en Mooren,

De zulke zyn geboortig daar van daan.
Ook zal men dus van Zion seggen gaan,
Sie die, en die zyn in die stad gebooren.

4.

De Hoogste self zal haar vast onderschooren,

En als de Heer het volk, van oover al,
Beschreeven heeft, zal hy by syn getal
Aanteikenen, dees zyn aldaar gebooren.

5.

Men zal, o stad, dan alle myne beeken,

Als reijen, op het spel van harp, en sluit,
Met schoon gesang, en welgepaart geluid,
In uwen muur, van vreugde sien ontsteeken.