Davids Psalmen

84 Psalm.

1.

Hoe lieflik is uw heiligdom,

En wooning, daarmen, van alom,
O Heer der heiren, u komt eeren!
Myn ziel, begeerig naa die rust,
Beswykt ook van te grooten lust
Na 't voorhof van het huis des Heeren.

[p. 214]

 

Myn vleesch, en harte roepen tot

 

Den leevendigen goeden God.

 

2.

Zelfs vindt de musch een huis, en stee,

De swaaluw legt haar jongskens mee
Wel in een nest, om die te spaaren,
Maar, Heer der heiren, die altyd
Myn kooning, God, en heiland zyt,
Ik mis, helaas, uw huisaltaaren.
Welsaalig is hy die daar woont,
En u gestaag, met lofsang, kroont.

3.

Welsaalig is ook 's menschen staat,

Wiens hart sich sterk op u verlaat,
Sich baanende de rouwste weegen.
Die gaande door het moerbeidal,
Dat, als een beek, en oover al
Bedekt van seegenryken reegen,
Sich welgetroost voor oogen stelt,
En om haar droogte sich niet quelt.

Pause.
4.

Wel dien, die zoo, van trop, tot trop,

Al aangegaan, op Zions top,
Voor God verschynt, en toe mag treeden.
O Heer, gy God der heiren, hoor,
En neig tot myn gebed uw oor,
O Iakobs God, verneem myn reeden,
O God, die onse ryksschild zyt,
Sie doch hoe uw gesalfde lydt.

5.

Aanschouw syn smeekend aangesigt,

[p. 215]

 

En breng hem weer tot uw gesticht,

 

Want eenen dag, in 't hof uws tempels,

 

Ik meer dan duisend elders acht.

 

Hiel ik, in 't huis myns Gods, de wacht,

 

Ik koos veel liever syne drempels,

 

Dan 's goddeloosen tentgebouw,

 

Schoon ik het lang bewoonen zou.

6.

Want God, de Heer, is ons voorwaar

Een sonne, schild, en beukelaar.
De Heere geeft genaa, en eere.
Wien hy oprecht van handel siet,
Diens ziel onthoudt hy 't goede niet,
O aller heiren God, en Heere,
De mensch, die sich op u vertrouwt,
Heeft welgelukkig vast gebouwt.