Davids Psalmen

81 psalm.

1.

Singt een vroolik lied
Onsen God, en Heere,
Die ons sterkte biedt,

[p. 206]

 

Juicht, en roept van vreugd,

 

In uw geest verheugt,

 

Jakobs God ter eere.

 

2.

Singt een nieuwen psalm,

Doet den trommel geeven,
Slaat een schoonen galm,
Lieflik van geluit,
Op de harp, en luidt,
Saamen opgeheeven.

3.

Laat basuinen gaan,

Schalt met heldre toonen,
In de nieuwe maan,
Wilt aldus verblydt,
Ter bestemder tyd,
Onsen feestdag kroonen.

4.

Sulx liet Jakobs God

Israël gebieden.
't Is syn rechts gebod.
Die insetting is,
Ten getuigenis,
Onder Josefs lieden.

5.

Want sy kreeg haar stand,

Doe hy ging uit moorden,
Door Egiptens land,
Daarwe, met verdriet,
Lippen, diewe niet
Recht verstonden, hoorden,

[p. 207]

1 pause.
6.

Gy, wien ik het jok,

Van steeds last te draagen,
Van den schouder trok,
Wien ik ook de hand,
Van des potwerks mand,
Eeuwig heb ontslaagen:

7.

Gy, uit angst, en stryd,

Alsge riept, en huilde,
Door myn kracht gevrydt,
Wien ik antwoord sond,
Uit der wolken mond,
Daar de donder schuilde:

8.

Gy, die doe daar naa,

Aan de waaterbeeken
Van uw Meriba,
Eens door my beproeft,
Voorts my hebt bedroeft,
Door uw twistig spreeken:

9

Gy, myn volk, hoort toe,

Ik zal u betuigen
Wat ik wil men doe,
Och, myn Israël,
Woudge myn bevel
Hooren, en u buigen.

10.

Dat geen ander God

By u zy geleeden,
Buigt u niet, als sot,
Voor die, iets in schyn,
Vreemde gooden zyn,
Ik zy aangebeeden.

[p. 208]

11.

Ik, de hoogste magt,

Ben uw God, de Heere,
Die u herwaart bragt,
Door myn sterke hand,
Uit Egiptens land,
Houd dies my in eere.

2 pause.
12.

Doet dan uwen mond,

Naa uw nooddruft, oopen,
Gaapt zo wydt gy kont,
En, myn volk, gy zult,
Door myn gunst vervult,
Nimmer hongrig loopen.

13.

Maar myn volk, te wars,

Wou myn stem niet hooren,
Israël, te dwars,
Wou niet zoo ik wou,
Maar week ongetrou
Voorts uit myne spooren.

14.

Dies liet ikse gaan,

Naa hun hart begeerde,
In hun blinden waan,
En een ieder ging,
In syn wandeling,
Naa syn raad hem leerde.

15.

Och was naa myn woord

By myn volk gehandelt!
Had het doch gehoort!
Och had Israël,
Naa myn goed bevel,
In myn weg gewandelt!

[p. 209]

16.

'k Had hun vyands magt,

Al in 't kort, in 't lyen
Onder hen gebragt,
En myn hand, met slaan,
Omgewendt doen gaan
Teegen hun partyen.

7.

Wie den Heere haat,

Had sich valsch begeeven
Onder synen staat,
Maar hun goede tyd
Waar hen, sonder stryd,
Eeuwig bygebleeven.

18.

Hy had hen, tot spys,

't Vetst des tarws doen laaden.
Doch blyft gy nu wys.
Met des rotsteens vloed,
Hoonigryk, en soet,
Zal ik u versaaden.