Davids Psalmen

79 psalm.

1.

Het heidensch heir, korts in uw erf gekoomen,

Heeft daar, o God, den tempel ingenoomen,
Uw heilig huis ontreinigt, en, tot hoopen
Van steen, en puin, Ierusalem doen sloopen.

Het gaf, als waar 't wat slechts,

[p. 201]

 

't Dood lienaam van uw knechts

 

Aan 's heemels voogelschaaren,

 

Ook spysde 't, sonder vrees,

 

Het landgediert met vlees

 

Van die godvruchtig waaren.

 

2.

Sy hebben 't bloed van uwe gunstgenooten,

Als waater, om Jerusalem, vergooten,
Daar is tot noch ook niemand niet verscheenen,
Die hun gebeent een grafstee dorst verleenen.

Wy, in zo slechten staat,

Zyn nu, helaas, een smaad

Der buuren, die ons hoonen,

Dit weederwaardig lot

Stelt ons ten schimp, en spot

Van die rondom ons woonen.

3.

Hoe lange, Heer, zal uwe hand ons plaagen?

Zal nimmermeer uw tooren u mishaagen?
Zal, als een vier, uw yver eeuwig branden?
Och wend uw roe van ons, en onse landen.

Stort al uw gramschaps gloed

Eer uit op 't heidensch bloed,

Dat u niet wil erkennen,

Daar 't volk uw naam, en magt

Niet aanroept, maar veracht,

Ga sulke ryken schennen.

[p. 202]

4.

Want Jakob is bykans al opgevreeten,

Syn schoon verblyf leit woest om ver gesmeeten.
Och, Heer, gedenk geen misdaad eer bedreeven,
Noch reeken ons der vaadren sondig leeven.

Laat uw ontfermenis,

Die meenigvuldig is,

Ons haastig teegenkoomen,

Want wy zyn, door verval,

In krachten, en getal,

Seer dun, en afgenoomen.

Pause.
5.

Help ons, o God, wil onse heiland blyven,

Op dat uw naam in eere mag beklyven,
Red ons, en dek versoenlik onse sonden,
Laat uwen naam niet krachtloos zyn bevonden.

Wat lydtge 's heidens spot?

Hy seit, waar is hun Godt?

Dat voor ons oog uw wraake,

Om uwer knechten dood,

En 't bloed, dat hy vergoot,

By heidens kenbaar raake.

6.

Dat al 't geschrei van die in banden kermen,

Eens voor u koom, en u sich doe ontfermen.
Ontboei, en hou elk kind des doods in 't leeven,
Uw grooten erm maak dat sy ooverbleeven.

Geef onse buuren, Heer,

Ook seevenvoudigh weer,

Hun trotsen smaad te draagen,

Waar mee dat godloos saad,

Zo bits, u heeft gesmaadt,

Vervul hun schoot met plaagen.

[p. 203]

7.

En wy uw volk, de schaapen uwer weiden,

Gaan dan uw lof belyden, en verbreiden,
En eeuwig, van geslachten, tot geslachten,
Uw grooten roem vertellen, en betrachten,