Davids Psalmen
(1674)–Joannes Six van Chandelier–
Auteursrechtvrij
[pagina 100]
| |
Hy hoedt hem steeds, syn leeven werdt bewaart,
En 't gaat hem wel op aard.
Schoon, Heer, na hem syn vyands ziel verlang,
Geef nooit dat hy hem vang.
 | |
2.Het is de Heer, als hy op 't siekbed kreunt,
Die dan hem ondersteunt.
Hoe krank hy leg, gy wend syn ganschen staat,
En heilt hem van syn quaad.
Dies sei ik krank, zy my genaadig, Heer,
Genees myn ziele weer,
Al heb ik, door veel sonden, my misgaan,
En teegen u misdaan.
| |
3.Myn vyand spreekt geduurig quaad van my,
En seit, wanneer of hy
Eens sterven zal, op dat syn naam vergaa?
Komt eener wat daar naa,
Om my te sien, die spreekt me valsche smart,
En gaart sich, in syn hart,
Veel ydelheits, want ging hy weg, hy sprak
Bly van myn ongemak.
| |
Pause.
| |
[pagina 101]
| |
Sy seggen, o! hem kleeft een schelmstukaan,
Daar komt het wis van daan,
Dat hy, die leic, van deesen overval,
Niet weeder opnaan zal.
| |
5.Myn vreegenoot, selfs myn vertrouwde vrind,
Die man, die lang bemint.
Myn brood ook at, verhief, als myn party,
Syn verssen teegen my.
Maar dat, o Heer, my uw genaade red,
En opricht van dit bed,
Ik, hunne vorst, vergeld die schelmery
Hun dan, na haar waardy.
| |
6.Doch datge my met lust blyft gaade slaan,
Weet ik gewis hier aan,
Wyl oover my, al wierd ik veeg geacht,
Geen vyand juicht, noch lacht.
Want gy hield mv, om myn oprecht gemoed,
Wel vast in uw behoed.
Gy sleltme, voor uw aansigt, met een kroon,
Ook eeuwig, op den throon.
| |
7.Men loof den Heer, den God van Israël.
Van eeuw, tot eeuw, mee spel.
Het zy alzoo, ja hem zy lof geseit,
In aller eeuwigheit.
|
|
