Davids Psalmen

40 psalm.

1.

Ik heb den Heer, zo langen tyd, verwacht,

Tot hy syn ooren tot my neeg,
Myn naar geschrei gehoor verkreeg,
En hy my uit een kuil, die ruischte, bragt.

Hy lietme daar niet stikken,

[p. 97]

 

In modderige slikken,

 

Maar dee myn voeten staan,

 

Op eene rots gestelt,

 

En maakte, langs haar veld,

 

Myn gangen vast in 't gaan.

 

2.

Hy gaf een lied, vol nieuws, in mynen mond,

Een lofsang onsen God ter eer,

Veel sien t, en vreesen dies den Heer,

En stellen hun vertrouwen op syn grond.

Wel dien, die, met vertrouwen,

Slechs op den Heer blyft bouwen,

En naa 't hoovaardig saad

Niet lustig ommekykt,

Noch van de waarheit wykt,

Maar alle leugens haat.

3.

Gy, Heer, myn God, deed wondren voor 't gemeen,

Uw gunst heeft ons veelsins bedacht,

Niets isser uws gelyk in magt,

Zou myn verhaal, en uitspraak die ontleên?

Veel meer zyn haar getaalen,

Dan iemand kan verhaalen.

Uw lust wierdt niet bekoort

Door offers die men slacht,

Geen spysgeschenk had kracht,

Gy hebt my toor doorboort.

[p. 98]

4.

Dies eischte gy geen brand van offervee,

Noch sondenoffers ooit van my,

Doe sei ik, sie, ik quam u by,

Na 't schryven dat uw boekrol van my dee.

Myn God, ik bleef geneegen

Om uwen wil te pleegen,

Ja 't was myn lust met een.

Uw wet stondt in myn hert,

Als in het middelst berd

Myns ingewands, gesneên.

Pause.
5.

Myn boodschap klonk van uw gerechtigheit,

Eer ik een groote schaar verliet.

Sie, ik bedwong myn lippen niet.

Gy, Heere, weet hoe ikse heb verbreidt.

Nooit burg myn hart uw rechten,

Ik sprak, tot alle knechten,

Van uwe waarheit klaar,

En heelde bang, noch schouw,

Uw heil, genaa, en trouw

Nooit voor een groote schaar.

6.

Onthou my uw barmhartigheeden niet,

Uw gunst, en trouw behoeme steeds,

Want, Heer, al 't quaad, en zoo veel leeds,

Als my omgeeft, is talloos, als gy siet.

Myn ongerechtigheeden

Aangreepen myne leeden,

Dat ik niet sien en kan,

Haar tal is meer dan dat

Het haan myn hoofds vervat,

Myn hart beswykt 'er van.

7.

't Behaag u, Heer, dat ik uw hulp verwerf,

[p. 99]

 

Ned my zo haast, dat myn party

 

Te saam beschaamt, en schaamrood zy.

 

Want, Heer, sy soekt myn ziels geheel verderf.

 

Laat die myn quaad begeeren,

 

Met schand, te rugge keeren.

 

Dat wie tot my ha haa,

 

Tot myner schaamte seit,

 

Om syne schamperheit,

 

Ten loon verwoest vergaa.

8.

Maar dat al 't volk, dat naa u soekt, en haakt,

In u verblydt, en vroolik spring,

Wie op uw heil verlieft is, sing,

En segge steeds, de Heer zy groot gemaakt.

Doch schyn ik, sonder ende,

Vol nooddruft, en ellende,

De Heer gedenkt het my.

Myn God, gy die altyd

My hielpt, en hebt gevrydt,

Vertoef nu niet, sta by.