Davids Psalmen

[p. X]

Getuigenisse van den heer Franciscus Burmannus.

Op het versoek van den heer Joannes Six van Chandelier, hebbe ik ondergeschreeven doorleesen het rymwerk van de Psalmen Davids, welk hy door kennisse van de Latynsche taale, ende vergelykinge der beste, ende voornaamste oversetters, ende uitleggers, met eenen onvermoeiden arbeid, ende neerstigheid, ende een sonderling oordeel, nettigheid en cierlikheid, soo in het tresten van den regten sin, als in het gelukkig uitdrukken van den selven, in een vloeijende rymmaat, toegesteld en eindelik uitgewragt heeft. Waar in ik niet anders sien kan of hy heeft de heilige gesangen van David eene groote eere, en onse kerken eenen grooten dienst gedaan, verlossende eenmaal dese goddelikke rymen van dien slordigen ende onfatsoenelikken rok, met welken sy omhangen waren, ende in onse kerken en huisen gebruikt wierden: daar men nu met meer waarheit, eenvoudigheid, cierlikheid en kragt, soo veele de gelegenheid des rymkonsts toelaat, die goddelikke gedagten van dien man na Gods herte in maatzang sal konnen navolgen. Ende gelyk de heilige Psalmen syn eene regte ontledinge eener gelooviger ziele; also sal men door hulpe van dese goede ontledinge ende openinge van deselve, die heerlikke bewegingen maakter konnen sien, ende kragtiger in hem selfs gevoelen onder het singen. Het is te beklagen, dat men dikwils meer den weg gaat die men gaat, als die men behoorde te gaan, en dat men meer volgd eene verouderde gewoonte, als de kragt van redenen. De leeraar Hieronymus konde met syne nieuwe en nettere oversettinge van de H. Schrifture de oude en sleg-

[p. XI]

tere niet te bovenkomen, en allerminst in de Psalmen; die in de kerken half gesongen wordende, ook het langste teegenhielden, ende uit de monden der gemeinte niet te krygen waren. Dit selve hebben ook verscheidene treffelikke mannen onder ons beproefd ontrent de H. Psalmen. Die na de gelegenheid, en kennisse van dien tyd, of liever van D. Dathenus, van den selven overgeset, ende in handen der gemeinten geraakt zynde, sederd noit hebben konnen verwisseld worden met betere; hoe onvolmaakt deselve waren soo in rym, als in sin, als ook niet genomen zynde uit den oorspronkelikken text, ende daarom ook so verre dikmaals van den selven afdwalende. Daar zederd soo veele geleerde ende begaafde mannen dien misslag verbeterd, ende onse tale met veel naauwkeuriger en volmaakter rymwerk vereerd hebben: onder welke gelyk dit het laatste is, soo vertrouwe ik ook dat het selve de volmaaktheid het allernaaste komen sal. Welk daarom ook sonder twyffel allen verstandigen, ende ik hoope, allen anderen ook behagen sal, als hebbende een gedeelte van meerder volmaaktheid moeten missen, om dat het sich aan het getal en mate van de rymen van D. Dathenus gebonden heeft; en dieshalven soo veel te gemakkelikker met deselve sal konnen verwisseld worden. Nu, de eere deses werks en hangd aan den uitslag niet. Ook en krygen alle werken niet terstond den zegen van hare vrugten, maar leggen somtyds een tyd lang stil als een saad in de aarde geworpen; dat daar voor eenigen tyd schynd te versterven en te vergaan, eer het opschiet ende syne vrugten draagd. God de Heere wille syne kerke meer en meer vercieren met syne veelerlei gaven van kennisse en vernieuwinge, soo in saken, als ook in woorden tot stigtinge en verbeteringe der selve: ende hy wille veele kooplieden geven lust ende liefde tot desen koophandel der waarheid, die

[p. XII]

kostelikker is, en verre te stellen boven allenhandel van goud of silver, ende van allen schatten.

Franciscus Burmannus,

Prof. der H. Theol.

Gedaan tot Utrecht, desen iii van Januar. ciɔ iɔ clxxiii.