Tractaten over den doop, het avondmaal, enz.

[p. 61]

Brief van Menno Simons, aan eene zuster in den Heere, krank zijnde en bekommerd over hare zonden.

Mijne uitverkorene, allerliefste zuster in Christus Jezus, vele barmhartigheid zij u, genade en vrede!

Allerliefste zuster! die ik in den grond mijns harten, in Christus, altijd liefgehad heb. Vooreerst heb ik uit het schrijven van uw lieven man verstaan, dat gij, den ganschen winter door, een krank en ellendig kind zijt geweest, hetwelk mij zeer leed is. Doch het is ons dagelijksch gebed: ‘Heilige Vader, Uw wil geschiede!’ waarmede wij onzen wil in des Vaders wil overzetten, om met ons te doen, zooals het voor zijne gezegende oogen behagelijk is. Draagt derhalve uwe opgelegde krankheid met een gewillig hart, want alles overkomt u volgens zijn Vaderlijken, goeden wil, en het is alles tot uw bestwil, opdat gij uw gansch, inwendig wezen van alle vergankelijke dingen moogt af keeren, en u alleen aan den eeuwigen

[p. 62]

en levenden God moogt toevertrouwen. Zijt dan in Cristus Jezus getroost, want na den winter komt de zomer en na den dood het leven.

O! mijne zuster, verheugt u, dat gij eene dochter uws lieven Vaders zijt! Welhaast zal het toegezegde erf zijner heerlijke beloften hier zijn, het is nog om een kleine wijl te doen, spreekt des Heeren woord, en Hij, die komende is, zal komen, en zijn groot loon zal met Hem zijn.

De almachtige, barmhartige God en Heere, voor Wien gij uwe knieën te Zijner eere gebogen, en Hem naar uwe zwakheid gezocht hebt, geve u een lijdzaam en geduldig hart, een dragelijke pijn, eene liefelijke verkoeling, eene genadige wederoprichting of godzalige ontbinding, door Jezus Christus, dien wij te zamen met u, lieve zuster, en kind in Christus Jezus alle dagen verwachten.

Vervolgens versta ik, hoe gij dikwijls door een geweten vermoeid wordt, omdat gij niet in zulke volkomendheid wandelt noch gewandeld hebt, zooals de Schrift het ons aanwijst. Waarover ik dit navolgende tot u, getrouwe zuster, schrijf, tot eene broederlijke vertroosting, en dat met het eeuwige woord des Heeren en Zijn eeuwige waarheid; nl. ‘de schrift, zegt Paulus, heeft alles onder de zonde besloten’. Gal. 3:22.

‘Voorwaar, daar is geen mensch op aarde, zegt Salomo, die goed doet en niet zondigt.’ En op eene andere plaats: ‘De rechtvaardige zal zevenmaal vallen, en opstaan’: Spreuken 24:16. Ziet ook Exod. 34:6; Psalm 143:2.

‘Wij allen zijn als een onreine en al onze gerechtigheden zijn als een wegwerpelijk kleed’, zegt Jesaja, en Jezus Christus betuigt: ‘Niemand is goed, dan een, namelijk God,’ Matth. 19:12. ‘Dat ik niet wil, doe ik,’ spreekt Paulus, en ‘wij struikelen allen in vele’. Jakobus 3:2, en Johannes zegt: ‘Indien wij zeggen, dat wij geen

[p. 63]

zonde hebben, zoo verleiden wij ons zelven, en de waarheid is in ons niet’. Joh. 1:8.

Aangezien het dan openbaar is, dat wij ons allen voor zondaren moeten bekennen, gelijk wij ook in waarheid zijn, en niemand onder den hemel Gods geëischte gerechtigheid volkomen volbracht heeft, dan alleen Christus Jezus; zoo kan ook niemand tot God komen, genade verkrijgen en zalig worden, dan alleen, ik zeg het nogmaals, ter wille van de volkomene gerechtigheid, verzoening en voorbidding van Jezus Christus; hij zij zoo godvruchtig, rechtvaardig, onstraflijk en heilig als hij ook zijn mag.

Wij moeten allen te zamen bekennen, dat wij met gedachten, woorden en werken zondaren zijn. Ja, zoo wij Jezus Christus den Rechtvaardige niet vóor ons hadden, geen profeet, noch apostel kon zalig worden. Daarom zijt vrijmoedig en welgetroost in den Heere; gij kunt immers geen meer gerechtigheid in u verwachten dan alle uitverkorenen Gods van den aanvang af gehad hebben. Eene arme zondares zijt gij in en door u zelve, uit kracht der eeuwige rechtvaardigheid verbannen, vervloekt en tot den eeuwigen dood veroordeeld; maar in en door Christus zijt gij rechtvaardig en bij God aangenomen, en in eenige genade tot een kind van Hem aangenomen. Hiermede hebben zich alle heiligen vertroost, Christus vertrouwd, hnnne eigene gerechtigheid altijd voor onrein, zwak en onvolkomen gehouden, en zijn met een verbroken hart, alleen in den naam van Chrstus tot den troon der genade getreden, en hebben met vertrouwen gebeden: ‘Vader! vergeef ons onze schulden,’ Matth.: 6:12.

Het is een gansch dierbaar woord, dat Paulus schrijft ‘Rom.: 5:6 en 10:’ want Cristus, als wij nog krachteloos waren, is te Zijner tijd voor de goddeloozen gestorven. ‘Want indien wij, vijanden zijnde, met God

[p. 64]

verzoend zijn door den dood Zijns zoons, veel meer zullen wij, verzoend zijnde behouden worden door Zijn leven’.

Ziet, uitverkorene zuster in den Heere. dat heb ik uit den vasten grond der eenige waarheid geschreven, biddende, dat gij u toch geheel met al uw doen, hetzij inwendig of uitwendig, aan Jezus Christus en zijne verdiensten overgeven moogt; geloovende en erkennende, dat zijn dierbaar bloed alleen eene afwassching is, Zijne gerechtigheid uwe vroomheid, Zijn dood uw leven, Zijne opstanding uwe rechtvaardigmaking. Want Hij is de vergeving van al uwe zonden, zijn bloedige wonden zijn uwe verzoening, Zijn overwinnende kracht, de stok en troost uwer zwakheid.

Ja, mijne liefste zuster, zoolang gij zulk een geest in u vindt, die tot het goede begeerig is en het booze haat, hoewel het overblijfsel der zonde nog niet geheel in u dood is, gelijk alle heiligen van den aanvang af geklaagd hebben; zoo moogt gij voor gewis weten, dat gij een kind Gods zijt en het rijk der genade in eennige vreugde met alle heiligen beërven zult; gelijk Johannes zegt: ‘Hieraan kennen wij, dat wij in Hem blijven, en Hij in ons, omdat Hij ons een zegenenden geest gegeven heeft: 1 Joh.: 4:13.

Ik bid u hartelijk toe, dat gij dezen grond, tot versterking en vertroosting van een benauwde ziel en geweten, door het geloof recht vatten, en vast tot het einde behouden moogt, wil ik u dan, mijn allerliefst kind en zuster, den getrouwen, barmhartigen en genadigen God, in Christus Jezus, nu er tot in eeuwigheid met volle liefde bevelen. Hij handele met u en met ons allen volgens zijn gezegenden wil, hetzij dan in het vleesch, om hun nog een weinig tijds met uw lieven man en kinderen te leven; hetzij uit het vleesch, ter eere zijns naams en zaligheid uwer ziel. Gij voor, en wij na, of wij voor, en gij na. Daar moet eens ge-

[p. 65]

scheiden worden. In de stad Gods het nieuw Jeruzalem, daar willen wij elkander verwachten, en voor den stoel van God en het Lam het Hallelujah zingen, en in volmaakte vreugde zijnen naam prijzen. Uwen lieven man en kinderen beveel ik Hem, die ze u gegeven heeft, en Hij zal het met hen wel maken. De zaligmakende kracht van het allerheiligste bloed van Christus zij met u, allerliefste zuster, nu en in eeuwigheid. Amen.