De laatste flesch
(1942)–Jozef Simons– Auteursrecht onbekendJozef Simons, De laatste flesch. Met illustraties van Fred Bogaerts. J. van Mierlo-Proost, Turnhout 1942 (3de druk)
DBNL-TEI 1
Wijze van coderen: standaard
-
gebruikt exemplaar
eigen exemplaar DBNL
algemene opmerkingen
Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van de derde druk van De laatste flesch van Jozef Simons uit 1942. De eerste druk verscheen in 1930. De illustraties zijn van de hand van Fred Bogaerts.
redactionele ingrepen
Bij de omzetting van de gebruikte bron naar deze publicatie in de dbnl is een aantal delen van de tekst niet overgenomen. Hieronder volgen de tekstgedeelten die wel in het origineel voorkomen maar hier uit de lopende tekst zijn weggelaten. Ook de blanco pagina's (4, 6, 108) en pagina's met advertenties (109, 110) zijn niet opgenomen in de lopende tekst.
[pagina 1]
DE LAATSTE FLESCH
[pagina 2]
ENKELE PERSSTEMMEN
‘In Vlaanderen is het korte verhaal, op een hooger plan, als litteraire kunstvorm zoo goed als onbekend, het staat zoo heelemaal buiten de officieel gekweekte literatuur.
Het korte verhaal geeft maar één levensaspect, één flitsend moment uit het leven, maar de auteur doet het met zoo'n suggestieve kracht, en wekt dermate op de fantasie en het voorstellingsvermogen van den lezer, dat deze met dit enkel brokstukje het heele leven verder zelf opbouwt.
Van deze kwaliteiten, die de compositie van een kort verhaal kenmerken, getuigt rijkelijk het jongste werk van Jozef Simons, eenige korte verhalen, gebundeld, onder den titel “De laatste Flesch”, titel eveneens van het eerste verhaal, dat o.i. de uitblinker blijft van de reeks.’
C. Quintens (De Standaard).
‘Het is een zeer merkwaardig verhaal. Het speelt op de katholieke pastorie. En het geeft daarvan de atmosfeer weer, zonder eenige ironie en zonder eenige sentimentaliteit. Het treft die sfeer met dezelfde juistheid, waarmee de kanunnik Sheehan dit wist te doen in boeken als “Luke Delmedge” en “Mijn nieuwe Kapelaan”. Jozef Simons heeft met buitengewone zuiverheid de heele beweegruimte opgenomen, waarbinnen het alledagsleven van den katholieken geestelijke zich afspeelt. En hij heeft daartoe geen lange beschrijvingen noodig gehad. Zijn verhaal is geen “schets”, zooals bijvoorbeeld de uitnemende, maar lichtelijk spottende “Conferentie” van Mr Frans Erens. Het is integendeel een short story in den modernen zin.’
Anton Van Duinkerken (De Tijd).
‘In deze korte verhalen gaat een wereld open, zooals men die buiten de Kempen nievers vindt. Die glimlachende, nederige en toch grootsche gemoedelijkheid, die monkelend de tranen verbijt; dat eenvoudige, gewild-simpele, die zonnigheid om een drama, dat doen zwijgen van het stormende hart en het lichte zweven van den geest, het is Kempisch.’
Dr Frans Verachtert (Het Nieuws van den Dag).
[pagina 3]
Jozef Simons
De Laatste Flesch
DERDE DRUK
Met teekeningen van FRED BOGAERTS
1942
J. VAN MIERLO-PROOST TURNHOUT
[pagina 5]
INHOUD
Blz. | ||
---|---|---|
1. | De laatste Flesch | 7 |
2. | De Verrader | 33 |
3. | Ne quid nimis | 54 |
4. | Staart inkorten | 65 |
5. | Tintelenteen | 71 |
6. | De Vlaamsche Leeuw in het Oerwoud | 88 |
7. | De laatste Flesch Constantiawijn | 99 |