Beknopte geschiedenis der Nederlandsche letterkunde

[p. 94]

Tweede boek.
Over de voornaamste dichters en prozaschrijvers der zeventiende eeuw.

De eeuw, tot welker beschrijving wij thans overgaan, wordt met regt het gouden tijdperk onzer letterkunde genoemd. Op de grondslagen, door coornhert, spiegel en eenige anderen, tegen het laatst der voorgaande eeuw, zoo gelukkig gelegd, werd, in de eerste helft der zeventiende, de tempel der fraaije letteren en kunsten door hooft, vondel, cats en andere groote mannen heerlijk opgetrokken. De oorzaken, welke een' zoo luisterrijken bloei onzer letterkunde in dit tijdperk voortbragten, alhier te ontvouwen, zou te lang vallen; ook werden de voornaamste dier oorzaken reeds, bij eene andere gelegenheid, door mij opengelegd^(*).

Intusschen was die luister van geen' zeer langen duur, daar zich, reeds in het laatste

(*) Zie de Voorrede voor mijne Proeven van Nederd. Dichtkunde uit de XVII eeuw, bl. XXIII-XXXVI.

[p. 95]

gedeelte van deze eeuw, merkelijke sporen van afneming aan ons voordoen. Er waren nogtans enkele mannen, als een brandt, vollenhove, antonides en eenige anderen, die zich waardige kweekelingen van hooft en vondel betoonden, en den roem der Nederlandsche dichtkunst en welsprekendheid, door hen zoo hoog in top gevoerd, losselijk handhaafden. Dan laat ons tot het verslag der geschiedenis overgaan, en, in twee afdeelingen, eerst over de voornaamste dichters, en daarna over de voornaamste prozaschrijvers van dit tijdperk kortelijk spreken.