Een weinig van het andere

[p. 173]

[Zeg niets meer]

zeg niets meer
vermors geen adem
bij striptiezende septemberbomen
kijk niet om
nu ik op schouderhoogte
tussen de rijst sta
en het roodborstje zingend
zijn zoveelste take-off maakt
tegen een opaalwijde hemel
neen, zeg niets meer
vermengd met de wind
sterft het verleden
tezamen met de fladderende bladeren
ik streel het groen
van fluistrende halmen
en ontdek mijn ogen
in de palmen
genageld tegen een paarsrode hemel