Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen

(1650)–J. Sent– rechtenstatus



[pagina 8]
Den 14. Psalm. DIe dwaes die spreeckt in zijn herte seer quaet: Daer is geen Godt en hy verwoest met desen Sijn leven gantsch door syn grouwelijc wesen Daer is niet een die met 't woort ofte daet, Wat goets begaet. 2. Godt des Hemels, de werelt over siet Ende bemerckt de menschen inden lande, Of daer een is die met goeden verstande Om Godts goetheyt te soecken int verdriet, Hem doch bevlijt. 3. Alles ghemerckt, hy vindt datse int ghemeen: Al afwijcken, end' gaen op boose wegen, Sy zijn grouwelijck, jae tot quaet genegen, Die wat goets werckt, en is onder hen geen Jae niet tot een. 4. Sijn dan de boose soo dwaes al te zaem, Datse niet dan quaet doen sonder afkeeren?
[pagina 9]
Die mijn arme volck als dat broodt gantsch verteeren, End' zijn om t'aenroepen des Heeren naem Seer onbequaem. 5. Sy sullen hen verwonderen voorwaer, Als sy haest beanghst zijnde sullen beven, Want God, wiens goetheyt seer hooch is verheven, Is met den vroomen, die hem voor end' naer Lief heeft eenpaer. 6. Ghy mensch ongheluckich dit noch verstaet Ghy die bespot 't voornemen van den vromen 'T welc God in zijn hert goedichlijck laet comen Die alleen is des vromen toeverlaet, Dien ghy versmaet. 7. Och dat die hulp over Israel Heer: Quaem wt Zion, ende dat Godt wt 't verlanghen Wilde verlossen zijn arm volck ghevanghen, Israel end' Jacob zouden in eer Verblijdt zijn seer.