Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

XIX

Hijr nae hoerde ic recht als een stemme van veel bazunen in den hemel segghende: Alleluya! Onsen Gode is lof ende glorie ende moghentheyt, want sijn ordele sijn warachtich ende gherechtich, die van den ghemeyn wyve gheordelt hevet, de de eerde verdervet hevet in haere openbare oncuysheyt, ende hi hevet ghewroken sijnre knechte bloet van haren handen. Ende anderwerve seyden si: Alleluya! Ende haer roec clam op in ewen tewen. Ende die vier ende twintich oude ende die iiii diere vielen neder ende aenbeden Gode, die opten throen sat, ende seyden: Amen, alleluya! Ende een stemme ghinc uyt van den hemel, segghende: Segghet onsen Gode lof, sijn knechte, ende cleyn ende groet, die Gode ontsiet! Ende ic hoerde recht als een stemme eenre groter bazunen ende als een stemme van veel wateren ende als een stemme van groten donreslaghen, segghende: Alleluya! Want God, onse Here almechtich, hevet gheregnijrt. Laet ons verbliden ende vervrouwen ende laet ons hem ere doen, want die bruloften des lammes sijn ghecomen ende sijn wijf heeft haer bereyt, ende haer is ghegeven, dat si haer decken solde mit enen subtilen linen clede schinende ende blenckende, dat subtijl linnen cleet dat sijn die rechtvaerdichinge der heylighen. Ende hi seyde my: Scrijf: Si sin salich, die totten aventmael der bruloften des lams gheropen sijn. Ende hi seyde my: Deze woerde Godes sijn warachtich. Ende ic viel neder tot sinen voeten, dat icken solde aenbeden, ende hi seyde my: Sich, dattuut niet en doeste, want ic bin dijn mede knecht ende dijnre bruedere diet tghetughe Ihesu hebben. Aenbedet Gode, want die gheest der prophetien is tghetughe Ihesu.

Ende ic sach den hemel open ende sich, een wit peert, ende die daer op sat, was ghehieten ghetrouwe ende warachtich ende mitter gherechticheyt ordelt hi ende vecht. Ende sijn oghen als een vlamme des vuers ende veel conincliker cronen op sijn hoeft ende hevet enen name ghescreven, die nieman en kennede dan hi selve. Ende hi was ghecledet mit enen clede, besprenghet met blode, ende si hieten sinen name: Twoert Godes. Die heren, die in den hemel sijn, volgeden hem in witten peerden, ghecledet mit enen blenckenden linnen clede, wit ende reyn. Ende uyt sinen monde ghinc van beyden siden een scarp sweert, op dat hi daer mede sloghe alle die lude. Ende hi salse in een yseren rode regiren ende hi tredet selve die perse des wijns der verwoetheden der gramscap

[fol. 174v]

des almechtighen Godes. Ende hi hadde in sinen clede ende in sijn dye ghescreven: Coninch der coninghe ende Here des heren.

Ende ic sach een enghel staende in der sonnen ende hi riep mit groter stemme ende hi seyde alden voghelen die midden doer den hemel vloghen: Coemt ende vergadert ju totten groten aventmael Godes, op dat ghi moghet eten der coninghe vleysche ende dat vleysh der richters ende dat vleysh der starker ende dat vleysh der peerde ende der gheenre die daer op sitten, ende dat vleysh al der gheenre die vry sijn ende der knechte, ende der cleynre ende der groter.

Ende ic sach die beeste ende die coninghe der eerden ende haer here vergadert om strijt toe maken mitten ghenen die op dat peert sat, ende mit sinen heer. Ende die beeste is ghevanghen ende mit haer die valsche prophete ende die teykene dede voer hem, die de ghene bedroghen heeft, die dat in gheprinte teyken der beeste ontfanghen hebben ende die haer beelde aenbeden. Deze ii sijn levende gheworpen in die zee des bernenden vuers van sulpher. Ende die ander sijn versleghen mitten sweerde des gheens die daer op sat, dat uyt sinen monde ghaet, ende alle die voghele sijn versadet van haren vleysche.