[II Johannis epistula]
Ic, Johannes, die een oude bin, ontbiedet der vrouwen Electen ende oeren kijnderen, die ic inder waerheyt minne ende niet ic alleen, mer oec alle die ghene die die waerheyt bekennet hebben, om der waerheyt willen, die in ons blivet ende inder ewicheyt mit ons wesen sal: ghenade si mit ons ende ontfarmherticheyt ende vrede van Gode den vader ende van Cristo Ihesu, den zone des vaders inder waerheyt ende inder mynnen.
Ic bin zeer verblidet, dat ic van dinen kijnderen ghevonden hebbe wanderende in die waerheyt, alsoe als wij tghebot vanden vader ontfanghen hebben. Ende nu bid ic di, vrouwe, niet als een nuwe ghebod di scrivende, mer dat wij van beghinne ghehadt hebben, dat wij malcander solden mynnen. Ende dat is die minne, dat wij na sinen ghebode wanderen. Want dat ist tghebod, dat ghi alsoe in hem wandert als ghijt van beghinne van hem ghehoret hebt.
Want voel verleyders sijnder uut ghegaen in die werelt, die Ihesum Cristum niet en belien inden vleysche ghecomen te wesen. Die is een verleyder ende een Antikeerst. Ernstelic merct u selven, dat ghi niet en verlieset dat ghi ghewracht hebt, mer dat ghi vol loen ontfanghet. Elc, die irst wael voert gaet ende niet en volblivet inder leringhen Cristi, die en hevet Gode niet; die inder leringhen volblivet, die hevet den zone ende den vader. Ist dat yemant toe u comet ende dese leringhe niet
Auteursrechtelijk beschermd