Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

XIV

Ende het ghesciede, doe hi in eens princen der Pharizeen huus ghinc broet te eten op enen sabbet, ende si namens waer. Ende sich, een watersuchtich mensche was voer hem. Ende Ihesus antworde ende seyde totten gheleerden vander wit ende totten Pharizeen: Ist yet gheoerloft, des sabbets ghesont te maken? Ende si sweghen. Doe greep hien ende maectene ghesont ende lietene. Ende hi antworde ende seyde tot hem: Wies van u ezel of osse sal inden putte vallen, en treect hies daer niet rechtevoert uut opten dach des sabbets? Ende si en mochten hem daer toe niet antworden.

Doe seyde hi totten ghenen die daer ghenoedt waren, een parabole ende mercte, hoe si die voerberste nedersittinghe vercoren, ende seyde tot hem: Wanneer du ghenoedt worst tot brulochten, en ganc dan niet sitten in die ierste stede. Daer mochte licht een eersammer dan du ghenoedt wesen van hem, ende dan comen die di ende dien gheroepen hadde ende segghen di: Ghif desen die stede, ende dan soudestu mit scaemten die nederste stede beghinnen te nemen. Mer wanneer du ghenoedt wordeste, ganc ende sit in die leeste stede, op dat hi di segghen mach, als hi comet, die di ghenoedt hevet: Vrient, climme opwarts. Dan sal di eer wesen voer den ghenen die daer sitten ten eten. Want soe wie hem verheffet, sal vernedert werden ende soe wie hem vernedert, sal verhoeghet werden.

Doe seyde hi den ghenen die hem ghenoedt hadden: Wanneer du doeste een ochtent male of een avont male, en wil dijn vriende niet noeden noch dijn brudere noch dijn maghe noch rijke ghebuere, op dat si di niet weder en noden ende di een wedergheven ghescie. Mer wanneer du werscap

[fol. 43r]

maecste, roepe die arme, crancke, cropele ende blijnden, ende du salte salich wesen, want si en hebben di niet weder te gheven. Het sal di wederghegheven werden inden loen der gherechtigher.

Doe dit ghesien hadde een van dien die daer saten, seyde hi hem: Salich is hi, die dat broet eten sal int rike Godes. Ende hi seyde hem: Een mensche maecte een groet aventmale ende riep vole, ende hi seynde sinen knecht in die ure des aventmaels te segghen den ghenen die ghenoedt waren, dat si quamen, want alle dinc sijn bereet. Ende si begonden hem alle te samen ontsculdighen. Die irste seyde hem: Ic heb een dorp ghecocht ende ic heb noet uut te gaen ende dat te besien. Ic bidde di: Ontsculdighe mi. Ende die ander seyde: Ic heb vijf juc ossen ghecoft ende ic gae proeven die. Ic bidde di: Ontsculdighe mi. Ende die ander seyde: Ic hebbe een wijf ghenomen ende daer um en mach ic niet comen. Die knecht quam weder ende boetscapte dit sinen heer. Doe wart die vader vanden ghesinde toernich ende seyde sinen knechten: Ganc haestelic uut in straten ende in steghen vander stat ende brenghe hier in die armen ende crancken ende blijnden ende cropelen. Ende die knecht seyde: Heer, het is ghedaen als du gheboden hadts, ende noch is hier stede. Doe seyde die here den knechte: Ganc uut in weghen ende in tunen ende dwincse in te gane opdat mijn huus vervollet worde. Ic segghe u, dat niemen van dien mannen die gheropen sijn, mijn aventmale smaken en sollen.

Vole scaren ghinghen mit hem, ende hi keerde hem umme ende seyde tot hem: Soe wie tot mi comet ende niet en hatet sinen vader ende moeder, vijf ende kijnder ende bruederen ende susteren ende noch daer toe sijn ziel, die en mach mijn jongher niet wesen. [Ende wie niet en draghet sijn cruce ende volghet mi, die en mach mijn jongher niet wesen.] Wie van u is, die enen toern tymmeren wil, sit hi niet ierst ende rekent den cost, dien hi daer toe behoevet, of hien hevet te volbrenghen, op [dat] als hi dat fundament gheleyt hevet ende niet volbrenghen en mach, alle die dat sien beghinnen hem te bespottene ende te segghen: Dese mensche began te tymmeren ende hi en mochs niet voleynden.

Of wat coninc isder, die strijt leveren sal yeghens enen anderen coninc, sit hi niet irst ende dencket, of hi mit tien dusent ghemoeten mach den ghenen die mit twintich dusenten tot hem comet? Eest alsoe, dan seyndet hi boden tot hem die wile, dat hi noch verre is, ende begheert die dinghen die den vrede toebehoren. Aldus een yeghelic van u, die niet alle dinghe en laet, die hi besittet, en mach mijn jongher niet wesen.

Dat salt is guet, mer of dat salt bederve, waerin salment bestaden? Noch inder eerden noch inden miste en isset nutte, mer het sal uutgheworpen werden. Die oren heeft te horen, die hoer!