III
In dien daghen quam Johannes Baptista predikende in die woestine van Judeen, ende seyde: Doet penitencie, dat rike der hemele is nakende. Dit is hi, daer die prophete Ysaias af ghesproken hevet: Een stemme des roepens in die woestine: Maect bereet den wech des Heren ende maket sine toepade recht.
Johannes had een cleet van cameels haren ende een scaeps vel om sine leynden tot enen riem. Sine spise was eenre hande cruut, dat in den woesteinen wies, ende wilt honich. Doe ghinc tot hem al Iherusalem ende al Judea ende al dat rijc omtrent der Jordanen ende worden ghedoept van hem inder Jordanen ende beliede hoere sonden.
Doe sach hi dat vele Pharizeen ende veel Saduceen quamen tot sinen doepsel. Dien seyde hi toe: Slanghen gheslachte, wie hevet u ghewiset te vlien vanden toecomenden toern? Daer omme doet werdighe vrucht der penitencien ende en wilt niet segghen onder u: Wij hebben Abraham toe enen vader. Ic segghe u, dat God mechtich is van desen stenen Abrahams kijndere te verweckene. Nu is die bile aen die wortel des boems gheseet: Alle bome die ghene guede vrucht en brenghet, salmen up houwen ende in dat vuer werpen. Ic doepe u in water in penitencien, mer die nae mi toecomende is, is moghender dan ic, wes ghescoete ic niet werdich en ben te draghen: Hi sal ju doepen inden Heylighen Gheest ende inden vuer, wies wayer sal wesen in sine hant ende sal keeren sijn floer ende sal vergaderen sine tarwe in die scure ende sal dat caf verbernen in een vuer, dat nummere uut gaen en sal.
Doe quam Ihesus van Galileen in die Jordane tot Johannes, dat hi ghedoept soude werden van hem. Johannes verboetet hem ende seyde: Ich soude van di ghedoept wesen ende du