Uitvindingen der liefde Godts

[p. 20]

Ziel schept in Godt vermaek, en lust:
In Hem alleen is waere rust.

III. Voorstellinge

De Liefde Godts heeft den mensch geschapen, om Godt hier namaels te bezitten.

De Liefde Godts waekte over de belangen van den mensch in syne scheppinge...... Sy bestierde den goddelyken sterveling het beeld, en gelykenisse Godts in syne ziele zoude vertoonen. Sy heeft

[p. 21]

vyf volle dagen laeten voorbygaen, eerse gewag heeft gemaekt van den mensch..... Sy liet in het begin de hemelen scheppen: en de hemelen waeren met engelen vervult... De aerde wiert geschapen; en sy wiert gegeeven aen leevende, dog reedenlooze zielen.... De wateren waeren alreede vervult met het swemmend gediert... Het firmament des hemels diende voor 't gevogelte over d'aerde.... Dit zag de Liefde; en bekende geerne, dat alle dingen, die Godt gemaekt had, goed waeren.... Maer Liefde, alderwyste Liefde Godts! laet toe, dat ik vraege, waerom de scheppinge des mensch word uitgestelt, tot dat alles geschapen is, en alles aen andere tot lot, en woonste is gegeeven?..... Wat blyft'er over, om den mensch te begiftigen?..... Schikt gy de hemelen voor hem? De engelen zynder alreede in..... Zullen sy de logt, of d'aerde voor hunne altydduurende wooninge bekoomen? De dieren, en het gevogelte zyn alreede in 't bezit hier van gestelt.... Ach Liefde! waer zult gy dog het menschdom plaetzen, en wat erfdeel blyft'er voor de menschen over? Wat erfdeel? Een erfdeel zonder weerga! De Liefde, de zorgvuldige Liefde Godts

[p. 22]

heeft gewagt, tot dat'er niets overig was, om tot loon, en erfdeel te dienen aen den mensch, als Godt zelfs..... Sy wilde wel, dat het leste Werk Godts zoude den mensch zyn: maer sy wiste ook wel, dat dit leste werk wel zo een verheven einde zoude gehad hebben, als het eerste.... De engelen waeren wel het pronkstuk van de goddelyke Mildaedigheit; maer de Liefde Godts werkte uit, dat den mensch maer weinig minder gemaekt wiert, als de engelen: dat Godt met eerlykheit, en eere hem kroonde, en hem stelde over de werken zynder Handen..... De aerde was te slegt, om het erfdeel te zyn aen dien, aen wiens voeten de dieren des velds moesten onderworpen zyn... Al was den mensch van het slyk der aerde gevormt, nogtans, om dat Godt hem in het aenzigt den adem des leevens had geblaezen, en alzo gegeeven eene leevende ziele, was hy boven alle schepzels der aerde verheven.... 'T geen Godt hem inblies, was onsterfelyk; en daerom wort aen den mensch voor erfdeel toegezeit de bezittinge van den onsterfelyken Godt.... Wilt gy overdenken, wat goeds die bezittinge behelst? ^a Moyses in het boek

a Exod. 33. ℣ 19.

[p. 23]

der uitgangen vraegt maer alleenlyk, om te zien de glorie, en luister van Godt: en Moyses zag hier allen goed, al was 't ook, dat Godt hem bedekte met syne hand, als de luister des Heeren voorbyhem gong...^a Jacob in het boek der scheppinge zag den Heer aenschyn aen aenschyn: en Jacob wiert door dit gezigt verlost van alle vreeze, die hem pynigde.. ... Dog, hoe verschilt het gezigt van eene gewenste zaeke, en de bezittinge der zelve!..... Wat onmeetelyk onderscheid is'er tusschen het geen de oogen van de aerdlingen hier in Godt konnen zien, en tusschen het bezit des Heeren, 't welk de Liefde Godts ons heeft bereed, is 't dat wy hier maer getrouwe dienaeren willen zyn van den Almoogenden Godt!.... Den liefsten discipel van Jesus zegt ons, dat wy alsdan Godt ^b zullen zien gelyk hy is, ja, dat wy gelyk aen Hem zullen zyn... Ons vleesch, ons herte zal in ons beswyken, en gelyk in de Godtheit veranderen: eveneens als een druppel-waters in een vat van den alderbesten wyn gegooten de smaek en het kleur krygt van dien wyn.... Onze ziele, die nu koud, en styf is, zal

a Genes. 32.

b Joan. Ep. I. cap. 3. ℣ 3.

[p. 24]

alsdan eenen brandenden oven zyn; maer eenen oven, waer af het midden zal zyn, als een zoetblaezende wind des dauws, uit welke wy ^a gelyk die jongelingen by Daniël, Godt zullen verheerlyken, en in alle eeuwigheit looven. Wy zyn nu in duisternissen, en vatten het hemels ligt niet; maer door de bezittinge Godts zullen wy alsdan zodanige straelen uitgeeven van ons, dat de twee groote ligten, die over den dag, en over de nagt staen, duistering daer af zouden schynen te hebben: ^b David ook in een woest, en dor land zynde dorste na Godt: en dien aldersmaekelyksten dorst had zelfs eene heilige werkinge op het lighaem van David.... Ik meene dat syne herte opsprong van vreugd, en dat alle syne litmaeten geduurig bezig waeren met Godt te looven..... Kan den dorst na Godt die hertlyke zoetigheden bybrengen? Ach! wat zoete hertlykheden zullen wy gevoelen, als wy dronken zullen worden van den overvloed van het huis Godts, en dat Godt ons te drinken zal geeven uit den vloed zyn'er wellusten! Wanneer den hemelschen Bruidegom van de Bruid der gezangen ^c maer door de

a Dan. 3.

b Psalm. 62.

c Cant. 2.

[p. 25]

tralien keek, queelde die liefgekoosde ziele van zo eene liefde, dat-ze uitriep, dat men haer met bloemen zoude verquikken, en omringelen met appelen..... Hoe zullen wy dan gestelt zyn, als ons de handen Godts, die vol zyn van d'uitgeleezenste mirrhe, zullen omvangen? Als onzen beminden Godt ons toe zal behooren? Maer zo toebehooren, dat wy nooit zullen konnen vreezen, dat wy'er af zullen gescheiden worden?... Ach! hoe is myn herte verblyd, als ik denke, dat den Heer mynen Godt is 't deel mynder erfenisse!... Ik vergelyke de aerde, en al wat aerdsch is met den goddelyken Loon, die de Liefde Godts voor my heeft bereed, en ziende, dat'et is het bezit van een onuitspreekelyk goed, een goed, 't geen nooit oog heeft gezien, nooit oor gehoort, ja, nooit in het herte van den sterveling hier is gedaelt; moet ik zeggen met den Propheet David: Ach! ^a wat is'er my al bereed in den hemel, en wat zoeke ik op d'aerde!..... De Liefde Godts heeft een plaets van wellusten gemaekt voor die Godt beminnen...... Ezechiël noemt'et ^b een Paradys.... Jesus, by Mat-

a Psalm. 72. ℣ 25.

b Ezec. 28. ℣ 13.

[p. 26]

thaeus, ^a de vreugd van uwen Heer; by Lucas ^b syn Ryk. In 't boek der openbaeringe wordt het gezeit ^c de bruilofs-feest van het Lam..... Wat al naemen, die beteekenen overvloedigheit van voldoeninge!..... Die overvloedigheit is my van Godts Liefde toegezeit, wille ik maer myn hert aftrekken van de vergankelyke schepzels, en den Schepper van die zoeken, en beminnen.... Wat zal hier over mynen loon zyn? Geen minder, als die den getrouwen Godt toezeide aen Abram, na dat hy de rykdommen had versmaed, die den Koning van Sodoma, afbeeld des werelds, hem offerde. ^d Ik ben, zegt Godt, uwen loon groot boven maete..... Waerlyk boven maete: want dan zal ik Godt aenschouwen ^e aenzigt aen aenzigt. Nooit mensch heeft dit op der aerde gezien, of konnen zien.... Neen, 't is aen den aerdling niet gegeeven. De Liefde Godts heeft dit overgroot geluk bewaert voor het hemels Vaderland.... Daer zal ons de Liefde met het ligt van glorie bekleeden, op dat wy van de helderheit der goddelyke Majesteit niet worden overvallen.... Door dit ligt der glorie word de begrypende kragt

a Matt. 25.

b Luc. 21.

c Apoc. 19.

d Gen. 15. ℣ I.

e I. Ad Cor. 13.

[p. 27]

bequaem gemaekt, om het oneindelyk Goed in-te-zien: door dat inniglyk gezigt word het verstand zo met Godt vereenigt, dat de weezentheit Godts het gansch doordringt; dat het hert gansch in Godt, als in een ongemeeten zee swemt, en in Hem gelyk ingevormt word.... Ach! wat zoete omhelzinge zal de ziel dan gevoelen, als sy met de Godtheit zal vervult zyn!..... Maer hoe lang zal die bovennatuurlyke genoegte duuren?...... Tot inder eeuwigheit!.... Nooit zal-ze eindigen, nooit verminderen, nooit verdrieten..... Wat blydschap zal de zekerheit van d'altydduurende genoegte niet veroorzaeken in de ziele! Ach! kinderen der menschen! Waerom bemint gy de ydelheit? Gy zyt immers geschapen, om eens van de volheit Godts te genieten, en een vreugd te hebben, die alle vreugd te boven gaet!.... O bezittinge van mynen Godt!.... O ruste, die alle denklykheit overtreft! die de wereld niet kan geeven; maer alleen te vinden is in het hemels Paradys! in de plaetze van de blydschap des Heere: in het hof, en in de stad van den grooten, en vreedzaemigen Koning!.... Na U haeken wy vermoeide reizers!... Wy leeven hier nog in

[p. 28]

een dal der traenen, in eene plaetze van duizende bekooringen, en dagelyksche bekommernissen..... Uw gepeis, ô hemels Jerusalem! ondersteunt ons; en uwe verwagtinge verquikt ons.... Ach! Liefde van mynen Godt, die de hemelen uit genegentheit voor ons hebt helpen scheppen, maekt dog, dat wy verkrygen, 't geen de Kerk in het gebed van den vierden Zondag na Paesschen voor ons vraegt: Ibi nostra fixa sint corda, ubi vera sunt gaudia: dat daer onze herten gehegt zyn, waer de waere vreugden te vinden zyn.