Uitvindingen der liefde Godts

[p. 4]

Door Godts almagtig Liefde-kragt
Ben ik bezielt, en voortgebragt.

[p. 5]

Uitvindingen der liefde Godts Ten opzigt van den Mensch.

Eerste voorstellinge

De Liefde Godts heeft den Mensch geschapen.

Wie is myn eerste beginzel? ..... Wie heeft my het weezen gegeeven? .... Deeze kennisse is den grondregel van myne plichten.... De reeden overtuigt my immers, dat ik eer, dienstbaerheit, onderwerpinge, en liefde schuldig ben, aen die my het leeven heeft gegeven.... Wie kan het anders zyn, als het Weezen zonder begin? .... 'T is van eene almoogende hand alleen, dat ik hebbe, 't geen ik hebbe....^a

a Exodi 3.

[p. 6]

Den welken is, die hy is, heeft alle dingen geschapen; dog geschapen met wysheit en voorzienigheit... Maer wat heeft'er voor beweegreeden gedient aen die opperste Wysheit, om my uit den niet te trekken? ...... Sy is immers niet blindelings voorsgegaen..... Geene noodzaekelykheit heeft den onafhangelyken Godt hier toe gedwongen..... Wat heeft Hem dan beweegt, om my te scheppen; en zo te scheppen, gelyk ik ben? ..... Hy heeft van der eeuwigheit gewilt, dat ik'er in den tyd zoude zyn..... Dan waerend'er nog geene schepzels, die by den Almoogenden Godt konden afsmeeken myne scheppinge, wanneer Godt vaststelde, dat ik in de achthiende eeuwe na de geboorte van Jesus uit niets zoude iets worden.... Wat beweeginge had Godt tot zo eene stellinge?... Wat beweegingen konde Hy anders hebben, als de liefde, de welke de ziele is van alle goedheit? ..... De Alvattinge Godts vertoonde aen syne Almoogentheit ontelbaere schepzels, om-ze uit hunnen niet te trekken: de liefde deed de Almoogentheit op my vesten; en maekte, dat de dry goddelyke Perzoonen zeiden: ^a laet ons n n mensch maeken na ons beeld

a Genes. I. ℣ 26.

[p. 7]

en gelykenisse..... Hier door heb ik in den tyd het leeven ontfangen. Glorie, eer en lof zy aen Godt.... Syne liefde heeft my uit den niet gehaelt.... Aen die goddelyke Liefde ben ik schuldig al wat ik heb.... Sy heeft'er duizende, en duizende voorbygegaen; maer duizende, die beter, getrouwiger, en heiliger zouden zyn geweest, als ik ben!..... Wie zal vatten, waerom die liefde voor my is geweest eene liefde van voorkeur? Ach! ik verlieze my in den diepen afgrond van die liefde..... Maer volgt hier uit niet, dat ik het ondankbaerste van alle weezen ben, is 't dat myne liefde niet zy eene liefde van voorkeur ten opzigt van dien Godt, wiens liefde my aen zo veele schepzels heeft voorgestelt? .... De liefde der schepzels, wanneer sy my meerder jonst bewyst, als aen andere, kan my wel bekooren: maer stelt die liefde in een evengewigt met de liefde van voorkeur, die Godt tot my en heeft gehad, en nog heden heeft; gy zult terstond zien, dat'er meer verschils tusschen is, als tusschen den dag, en de nagt; tusschen het goud, en het loot. Ja, geen schepzel zoude liefde van meerder jonst, en grooter agtinge voor my konnen heb-

[p. 8]

ben, ten waer de liefde Godts het aen dat schepzel had ingegeeven... Dit, of dat schepzel, die, of dees perzoon draegen agtinge tot u, en genegentheit..... Maer waer het zaeke dat dit schepzel, die perzoon voor de oogen zagen eenen anderen mensch, die onvergelykelyk meer begaeftheden had, als gy; hoe haest zouden sy hunne liefde van u aftrekken, en liever vestigen op dien onvergelykelyken mensch!.... Wat zoud'et zyn, dat die liefde van dit, of dat schepzel uwe overgroote ondankbaerheit voorzag; dat'et aen haer middagklaer wiert vertoont, dat gy'er de genegentheit af zoud versmaden, en met de voeten betrappen? Al die verfoeilyke zonden, die gy eens zoud gedaen hebben, waer 't dat Godt u uit den niet had getrokken, zag Godt met die onfaelbaere wetenschap, met de welke hy wist, dat ^a Tyrus en Zidon boetveerdigheit zouden gedaen hebben, waer't dat sy de wondere teekens hadden gezien, die in Corosaïm, en Bethzaïda waeren geschied.... Niet tegenstaende die Alweetentheit, heeft Godt u geschapen, u ziel en lighaem gegeeven, en met zo een voorkeur geschapen, dat

a Matt. II.

[p. 9]

Hy'er by millioenen heeft laeten liggen in den niet, die zelfs de Engelen in heiligheit zouden overtroffen hebben, hadden sy die gunste genooten, die den misdaedigen Godt u zo genadelyk heeft verleent.... Zou ik nog ooit eene liefde van voorkeur konnen weigeren, aen die my buiten zo veele duizende heeft verkoozen? Zou ik het schepzel ooit meer konnen agten, als den Schepper, wiens goedjonstige liefde my boven zo veel moogelyke schepzels heeft gestelt, geagt; bemint? .... Neen, waerlyk neen... Godt, en syne liefde voor al ... Dat Godt in my leeve, en syne liefde in my heersche..... Liever allen goed zal ik derven, als Godt minagten, dan de schepzels; liever sterven, als de liefde van mynen Godt niet voorstellen aen al, wat lieflyk, en aentrekkelyk is in de schepzels.

Maer wat was het einde van die Liefdeschepper, wanneer se te zaemen met de Almoogentheit beweegde den Vader, den Zoon, en den Heiligen Geest, om my uit den niet te trekken? Wat wilde de liefde van my, als sy my buiten zo veel andere onderscheidde, en liefkoosde? Ach! wat kan liefde anders begeeren, als

[p. 10]

liefde? Sy vraegt van my, dat ik haer beminne.. Wat wanschepzel zou ik zyn, waer't dat ik dit haer weigerde? Het herte, dat ik hebbe, is my geschonken van de Liefde Godts: wat is'er reedelyker, als dat ik'et gebruike, om Godt te beminnen?.... Ja, ik moet aen de liefde wedergeeven, 't geen in my van de liefde is gevormt. De liefde is het begin geweest van myne scheppinge; 't moet'er ook het einde af zyn..Godt heeft my door, en met syne liefde voorkoomen, wat kan ik min doen, als die liefde met wederliefde beantworden?

Maer eilaes! wat heb ik min gedaen? De liefde heb ik niet bemint! hoe veele jaeren zynder nu niet voorbygegaen, dat ik zelfs niet gepeist hebbe op die liefde! ..... Van de kant van Godt 't was al liefde; van mynen kant 't is al koelheit geweest, ondankbaerheit, en wederstand... Ach! hebbe ik zo lang zonder wederliefde te geeven aen de Liefde Godts konnen leeven? Waerom sterve ik van daeg niet van droefheit, en schaemte? Ach! liefde van Godt, om wie de Almoogentheit my uit niet heeft getrokken, maekt dog, dat Godt van deezen oogenblik zig keere tot my; en ik zal uit liefde van mynen Godt my keeren tot Hem..

[p. 11]

Ik zal, ik wil, ik zegge u nu, mynen Godt! 't geen Petrus zeide aen Jesus: ^a Heere ik beminne u. Myn einde in doen en laeten zal voortaen zyn Godt beminnen, liefde voor liefde aen Hem geeven. Dit zal voortaen de bezigheit zyn van myn leeven. Maer Heer! wat kan, wat zal ik doen, ten zy gy uit liefde, en genegentheit my voorkoomt, helpt, en opvolgt?... Ik kan immers niet een gepeis ter zaligheit opvatten, ten zy door, en met uwe genade?.... Maer wat reden hebbe ik niet van hoopen dat gy my gunstig zult zyn?... ^b Vraegt, zegt Jesus, en u-lieden zal gegeeven worden... Ach! mynen Godt! geeft my de liefde tot U, dit vraege ik, dit begeere ik door onzen Heer Jesus..... Uwe Liefde, mynen Godt! mynen Al! heeft my geschapen; geeft my een ginsterken van dien onuitblusselyken brand van uwe Liefde, op dat ik zo eenen goeden, zo eenen uitverkiezenden, zo eenen minnelyken Godt beminne tot inder eeuwigheit.

a Joann. 21 ℣ 17.

b Matt. 7. ℣ 7.