Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 2

[p. 194]

De geestelijke strijd, tegen de vijanden, den duivel, de sonde, en de waereld.

Op eene Nieuwgemaakte Zangwijze.
Of: Tree voort mijn welbeminde.
Of: Drieënig Opperwezen. I. Deel bladz. 37. door den vijfden en zesden regel te herhaalen, en dan op de laatste lettergreep van den vijfden, twe nooten meer te zingen.

I.

Waar heen mijn ziel, waar heenen?

Waar leidt U 't naauwe pad,

Van luttel glans bescheenen,

Met brein en bloed bespat?

't Is alles zwart en naar,

En vol van doodsgevaar.

II.

De WAERELD zal U streelen.

Terwijl ze U laagen leit;

De ZONDE U 't hart ontsteelen.

Terwijl de HOFSLANG vleit.

Wie is 't, die 't eedgespan

Geheel vernielen kan?

III.

De DRAAK wringt duizend bogten,

In 't roodgevlamde vel:

Daar kookt in merg en vogten.

[p. 195]

 

Het heet venijn der hel.

 

Hoe drilt zijn tong! Ik schrik,

 

Vast ieder oogenblik.

 

IV.

 

Het VLEESCH durft mij verraaden;

 

Dit opent het klinket,

 

't Verraad zal 't meeste schaaden,

 

Dat poorten open zet.

 

't Liet, kreeg het Vleesch zijn' zin,

 

Den snoodsten vijand in.

 

V.

 

En ben ik dit ontweeken,

 

De WAERELD lacht mij aan.

 

Zij lokt door snoode streeken,

 

Mij op haar kronkelpaân.

 

Of dorst geheel verwoed,

 

Naar rookend menschenbloed.

 

VI.

 

'k Ruk mijn bezweeken krachten,

 

En flaauwen moed bij een.

 

'k breng in mijn gedachten,

 

Een leger op de been'.

 

Zoo meen ik niet te vliên,

 

Maar moedig 't hoofd te biên.

[p. 196]

 

VII.

 

Dan ach! 't is ijdel poogen!

 

De Vijand is te sterk;.

 

Ik vind mij haast bedroogen,

 

Met al mijn eigen werk.

 

'k Hou in den strijd geen' stand;

 

Dit eischt een sterker hand.

 

VIII.

 

Ik schuil dan in de vleug'len,

 

Der ongeschapen zon.

 

Mijn Vorst moet hen beteug'len,

 

Die Draaken temmen kon:

 

Dan zie ik, door mijn' Held,

 

Al 's vijands magt geveld.

 

IX.

 

Dan zal Hij mij bevrijden,

 

Van doodlijk Draakespog:

 

Hij leert mij, 't Vleesch bestrijden,

 

Hij voert den oorelog.

 

'k Zal bij zijn liefdevaan,

 

De waereld tegenstaan.

 

X.

 

Mijn Heirvorst wiltge U wenden,

 

Mijn strijd is kort van duur.

 

Ik loop met U door benden,

 

En spring op schans en muur.

 

Hoe angstig ik ook zwoeg;

 

Uw heil is mij genoeg.