Stichtelijke gezangen, op de beste Italiaansche, en eenige in dien smaak nieuwgemaakte zangwyzen; by verscheidene gelegenheden gedicht. Deel 1

[p. 136]

Lazarus verryzenis.
Joh. XI:21-44.

Op eene nieuwgemaakte Zangwyze.
Of: C'en est fait, & ses yeux ont perdus la lumiere.

I.

't IS sterven! Wreede dood, sloot gy dan de oogeleden

Myns broeders, die gelyk een roos

Nog pas ontlook? Ligt hy in 't swarte stof vertreeden?

Waar blyft zyn Boezemvriend? of roept men vrugteloos?

Och was Hy hier! hy leefde om wien ik huil!

JESUS komt!

't Graf verstomt!

Martha stap naar den donk'ren kuil.

Gods Zoon kan hem u wedergeeven.

Martha stap naar den donk'ren kuil.

De dood kan zelfs in 't graf herleeven.

II.

‘Hoor my, dus spreekt Gods Zoon, die 's Vaders beeld, en luister,

De opstanding en het leven ben’^*:

* De opstanding en het leven ben enz.] Men vindt v. 25. en 26. drie wonderspreuken; waar van de voorste op Christus ziet de Bron van alle leven. Ik ben de opstanding en 't leven. De twe volgende op de Geloovigen; en van deeze toont de Eerste aan, dat hun GELOOFSLEVEN, schoon de uitwendige mensch sterft, niet wordt uitgebluscht: Die in my gelooft, zal leeven schoon hy sterft: de Tweede wyst aan, dat zy die door 't geloof leeven, geenen DOOD ondergaan; om dat hun dood, geen dood is, maar een ingang in 'T EEUWIG LEVEN, En een iegelyk die leeft en in my gelooft, zal niet sterven in der eeuwigheid. Ten slot voegt Hy 'er by: Gelooft gy dat? ‘Houdt Gy deeze grondstukken van den Godsdienst, in drie wonderspreuken vervat, wel ter dege vast? Zoo gy dit deedt, zou 't U niet moeilyk zyn, anders over het tegenwoordig geval te oordeelen.

[p. 137]

 

‘De ontsluiter van het graf, die in het aak'lig duister,

 

‘Den gloed versprei voor hun, die ik in liefde ken.

 

‘Hoor d'Eljakim, die zelfs, van graf en dood,

 

‘Sleutels heeft,

 

‘Eeuwig leeft;

 

‘Ik ontsluit, dat men nooit weêr sloot^*,

 

‘Ik droog gewis al uwe traanen.

 

‘Ik ontsluit, dat men nooit weêr sloot.

 

‘Ik zal den weg ten leven baanen.

 

 

 

III.

 

 

 

‘Al wie in my gelooft, zal door 't geloof ook leeven;

 

‘Schoon hem de dood van 't leven scheidt.

 

‘Wie leeft, en my gelooft, die dood en hel doe beeven;

 

‘Leeft hier, en sterft nooit weer tot in der eeuwigheid.

* Jes. XXII:20--22. verg. Openb. I:18, en III:7.

[p. 138]

 

‘Geloooft gy dat’? ‘Ja Heer, dus vat zy 't woord,

 

‘'k Heb geloofd,

 

‘Zalig Hoofd.

 

‘'t Geen Gy spreekt, wordt in 't hart gehoord:

 

‘'t Gezalfde Hoofd, doet leven stroomen.

 

‘'t Geen Gy spreekt, wordt in 't hart gehoord:

 

‘Gods Zoon moest in de waereld koomen.

 

 

 

IV.

 

 

 

Wat zie ik! Weent Gods zoon? zie 'k Hem in gramschap blaaken^*?

 

Hy weent. Want Lazarus is dood!

 

En 't heilig yvervuur moet Hem in 't harte raaken,

 

Om't ongeloof, dat ons van licht en kragt ontbloot.

 

Waar's Lazarus? waar 't aak'lig graf? schep moed,

 

Koud gebeent!

 

JESUS weent!

 

Riekt het lyk, bond men 't hand en voet:

 

Geen nood! zyn stem doet alles leeven.

 

Riekt het lyk, bond men 't hand en voet:

 

Geen nood! zyn stem zal vryheid geeven.

 

 

* Weent Gods zoon, zie 'k Hem in gramschap blaaken?] Zoo moet men dunkt my de beweging in 's Heilands geest, en beroering door een eedel en heilig yvervuur over 't ongeloof der Jooden v. 33 en 38; onderscheiden van 't weenen by 't graf over Lazarus dood v. 35.

[p. 139]

 

V.

 

 

 

Maria! Schrei niet meer om 's broeders dood zoo teder.

 

Hy rust hier niet. Hy leeft! Hy leeft!

 

Straks zit hy stil met u, aan JESUS voeten neder.

 

Gy koost het beste deel, dat ons het leven geeft.

 

Uw broeder leeft! Hy sterft niet meer! wat nood!

 

's Meesters woord,

 

Is gehoord!

 

Donker graf, naare en bleeke dood,

 

Gy zult myn ziel niet meer verschrikken!

 

Donker graf, naare en bleeke dood,

 

Gy zult myn ziel in hoop verkwikken.