Stichtelijke gezangen, op de beste Italiaansche, en eenige in dien smaak nieuwgemaakte zangwyzen; by verscheidene gelegenheden gedicht. Deel 1

[p. 106]

Heilig lachen.
Of afscheid van de waereld.

Op eene nieuwgemaakte Zangwyze.
Of: A table avec mes Amis.

I.

IS JESUS zelf myn zielevriend,

Dan is myn vreugd in top gereezen:

En wordt Hy recht van my gediend,

Dan denk ik, dat geen mensch ooit meer verblyd kan weezen.

Wat biedt de waereld aan?

Wat mag ik op haar schatten oogen?
Die glans heeft my te snood bedroogen;

Ik lach om al dien yd'len waan.

II.

Foei my! dat ik myn ziel zoo lang,

Aan de yd'le vreugd dorst overgeeven,

Wat zyn haar vruchten zuur en wrang!

Zy schenkt een' naaren dood, in 't midden van het leven.

'k Zal nu dien weg niet gaan;

O neen, ik kies den weg naar boven,
Daar zal ik God myn' leidsman looven,

En 'k lach om de aarde, en al haar' waan.

[p. 107]

 

III.

 

 

 

Weg waereld met uwe ydelheên,

 

Gy kunt geen zielesmert verzachten;

 

'k Wil zulk een' drek en slyk vertreên,

 

Waar van noch heil, noch heul, noch hulp, my staat te wachten;

 

Ik zie uw kronkelpaên;

 

'k Richt een verbond op met myn oogen:

 

Zoo voel ik my uw macht onttoogen,

 

En 'k lach om al dien yd'len waan.

 

IV.

 

 

 

Ai! JESUS wees myn schat, myn goed,

 

Myn lust, myn rust, myn licht, myn leven,

 

Myn eenig Al, die myn gemoed,

 

Ver boven 't ondermaansch, en al zyn' glans doet zweeven;

 

Daar zal ik steevig staan;

 

Schoon my dees aardkloot mogt ontzinken;

 

'k Zal daar uit Edens stroomen drinken:

 

Ik lach om de aarde, en al haar' waan.