Stichtelijke gezangen, op de beste Italiaansche, en eenige in dien smaak nieuwgemaakte zangwyzen; by verscheidene gelegenheden gedicht. Deel 1

[p. 108]

's Waerelds dwaasheid.
Of aandacht op 1 Joh. 2:16.

Want al wat in de waereld is, namelyk de begeerlykheid des vleeschs, en de begeerlykheid der oogen, en de grootsheid des levens; is niet uit den Vader maar is uit de waereld.

Zangw: Is Jesus zelf myn zielevriend,
Zie bladz. 106.

I.

Elk meent, dat hy het beste deel,

In zyne lusten heeft gevonden;

Hy denkt op 't Hemelsche niet veel,

Maar zorgt, en slaaft, en zweet, en zwoegt in 't slyk der zonden.

Zoo durft hy God versmaân,

En kiest een goed van luttel waarde:
Beschouw myn ziel de onzalige aarde;

En lach om al haar' wind en waan.

II.

Hier durft 'er een het vleesch zoo vuil,

Verzorgen tot begeerlykheeden:

De matigheid een' koop'ren zuil

Van 't aardsche leven, met zyn' dart'len voet vertreeden.

Op roozen wil hy gaan;

En moet door scherpe doornen streeven.
'k Leef bly, maar eet slegts om te leeven;

En lach om al dien vuilen waan.

[p. 109]

 

III.

 

Een ander houdt voor 't hoogste goed,

 

Den wellust van zyn dartele oogen;

 

En 't onverzaadelyk gemoed,

 

Is door den schoonen glans van 't zilver opgetoogen:

 

Zyn hebzucht nooit voldaan,

 

Droomt van zyn' schat en praalgebouwen.

 

Ik zie wat schâ, de schat kan brouwen;

 

En lach om zulk een' blinden waan.

 

IV.

 

Maar zoo het hart door eerzucht blaakt,

 

Dan kan geen schat dien lust verzaaden;

 

Dewyl het naar den rykstaf haakt,

 

Of't gloeiend purper van bebloedde krygsgewaaden.

 

Ontrolt men de oorlogsvaan;

 

Hy staat naar kraakende laurieren.

 

Een ander wil het lyf versieren.

 

Ik lach om al dien grootschen waan.

 

V.

 

O onbezonnen waereldling;

 

Die zoo naar de ydelheên moogt haaken,

 

Als of 'er al uw heil aan hing,

 

En zulk een dwaas genot u kon gelukkig maaken:

 

Gy wilt naar 't beste staan;

 

Uw snoode lust, kent perk nog paalen:

 

Maar 'k zie eerlang uw heilgoed daalen,

 

En lach om uw' verkeerden waan.

[p. 110]

 

VI.

 

 

 

Ik lach om wellust, goed, en eer,

 

Die 't oog maar niet het harte raaken;

 

Ik lach om alles wat 'er meer,

 

De waereld buiten God, en Christus, mag vermaaken.

 

Al staat het schoon verguld,

 

En met geleenden glans bepaereld:

 

God is myn goed, in spyt der waereld;

 

Met lachen is myn mond vervuld.