Stichtelijke gezangen, op de beste Italiaansche, en eenige in dien smaak nieuwgemaakte zangwyzen; by verscheidene gelegenheden gedicht. Deel 1

[p. 90]

Heilig stilstaan.

Op eene nieuwgemaakte Zangwyze.
Of Heureufe Tourterelle.
Of, Wilhelmus van Nassouwen.

I.

Myn ziel, gewoon te rennen

In 't spoor der ydelheid:

Ai leer u zelven kennen.

Gy zyt vervoerd, misleid,

Verbysterd, en verbasterd;

Gy kent u zelv', noch God.

In 't leven dat gy lastert,

Is 't waare heilgenot.

II.

't Saizoen van 't lieve leven,

Zoo gy het wel beziet,

Kweekt in de schoonste dreeven,

Ook doornen van verdriet.

Dan volgt op zomerdagen,

Een winter van het graf.

De worm nu reeds aan 't knaagen,

Neemt door geen knaagen af.

[p. 91]

 

III.

 

God kentge niet. Uw schatten

 

Uw aanzien, eer, en staat,

 

En dart'lend uit te spatten;

 

Zyn 't wank'lend toeverlaat.

 

Maar ach! als God doet vreezen,

 

Ontzinkt dit uw gemoed.

 

God is 't geduchte Wezen,

 

En 't eenig hoogste goed.

 

IV.

 

Gy hebt verbeeldde kennis,

 

Geboorte in 't Christendom,

 

Deugd, vry van snoô gewennis,

 

Dienst in Gods heiligdom,

 

Goed hart, en schoone daaden,

 

Gebed, milddaadigheid!

 

Daar door liet ge u verraaden;

 

Daar door zyt gy misleid.

 

V.

 

't Was schyndeugd, vol van 't eigen:

 

't Hart voor de waarheid doof,

 

Liet zig tot God niet neigen;

 

't Miste in den grond, geloof.

 

Geen geest was in die wielen,^*

 

Al roldenze effen voort.

 

Gy voelde u nooit bezielen,

 

Door 't levenwekkend woord.

* Zie Ezech. I:20, 21.

[p. 92]

 

VI.

 

Wat moogt ge u streelend, vleijen!

 

Laat door het zelfbedrog,

 

Op 't oog geen deksel spreijen.

 

Zie 't helsche draakespog,

 

Deez' modderpoel van zonden,

 

Die paalen kent nog peil;

 

Deeze etterende wonden

 

En 't missen van Gods heil.

 

VII.

 

O God doe my bedaaren,

 

'k Ben duister en verward;

 

Bedwing de woeste baaren,

 

Van 't ongestuimig hart.

 

Ligt schillen van myne oogen,

 

Herstel myn zielsgezicht,

 

Bestraal my uit den hoogen,

 

Zet my in 't Godlyk licht.

 

VIII.

 

Zoo leer ik vry van 't rennen,

 

In 't spoor der ydelheid;

 

My zelv', en JESUS kennen,

 

Hoe loos vervoerd, misleid,

 

Verbysterd, en verbasterd.

 

Zoo leef ik eens voor God

 

Hoe my de waereld lastert,

 

Dit schenkt het heilgenot.