Voorjaar

[p. 40]

Voorjaar

Hoor even! ik vertel je wat:

Ik heb vandaag de vlag maar uitgestoken

Omdat de lucht iets zeer bijzonders had,

Omdat de winden zoo naar bloemen roken.

Men zei: ‘daar is iets schoons op til!’

En keek of men de Koningin verwachtte.

De wereld was zoo wijd, zoo wit, zoo stil..

Ik keek eens hier, ik keek eens daar en lachte.

Toen dreef een groote vogel aan,

En bleek wat spelen op zijn zilv'ren zeilen.

Die had twee stelte' om in een poel te staan

En nog een stok om slootjes mee te peilen.

Daar ging nog eens iets wits voorbij -

Heel in de verte hing een klok te klinken;

De witte mist hing op de groene wei

En daarin stond 'n druipend paard te blinken.

De wereld kreeg eensklaps een kleur!

De groote hemel was ineens ontloken -

De rijke zon vergulde een oude deur -

En toen.. heb ik de vlag maar uitgestoken!